باب دوم گلستان سعدی / در اخلاق درویشان (قسمت ششم)

در اخلاق درویشان – قسمت ششم

بخشایش الهی گمشده ای را در مناهیکارهای نهی شده(۱) چراغ توفیق فرا راه داشتپیش راه داشت(۲) تا به حلقه اهل تحقیقصوفیان(۳) در آمد.

به یُمنمبارکی(۴) قدم درویشان و صدق نفس ایشاناخلاص(۵) ذمایم اخلاقشخوی های زشت(۶) به حمایدپسندیده ها(۷) مُبَدَل گشت.

دست از هوی و هوس کوتاه کرد و زبان طاعنانسرزنش کنندگان(۸) در حق او همچنان دراز که: بر قاعده اوّل استبر رسم و رفتار نخستین است(۹) و زُهد و صلاحش بی مُعَوّلبی اعتماد.(۱۰)

به عذر و توبه توان رستن از عذاب خدای

ولیک می‌نتوان از زبان مردم رست

طاقت جور زبانها نیاورد و شکایت پیش پیر طریقت برد. شیخ بگریست و گفت: شکر این نعمت چگونه گزاری که بهتر از آنی که پندارندت.

چند گویی که بد اندیش و حسود

عیب گویان من مسکینند

گه به خون ریختنم برخیزند

گه به بد خواستنم بنشینند

نیک باشی و بدت گوید خلق

به که بد باشی و نیکت بینند

اما مرا که حُسن ظنِ مردمان در حق من بکمال است و من در عین نقصان، روا بود اندیشه بردن و تیمار خوردننگران بودن و غم خوردن!(۱۱)

گر آنها که می گفتمی کردمی

نکوسیرت و پارسا مردمی

اِنّی لَمُستَتِرٌ مِنْ عَینِ جیرانی

وَ الله یَعلمُ اِسراری و اِعلانی(۱۲باطن من از چشم همسایگانم همانا پوشیده است در صورتی که خداوند از پنهان و آشکار من آگاه است)

در بسته به روی خود ز مردم

تا عیب نگسترند ما را

در بسته چه سود و عالم الغیب

دانای نهان و آشکارا

۱- کارهای نهی شده

۲- پیش راه داشت

۳- گروه جویندگان حق (صوفیان)

۴- مبارکی

۵- اخلاص

۶- خوی های زشت و نکوهیده

۷- پسندیده ها، ستوده ها

۸- سرزنش کنندگان

۹- بر رسم و رفتار نخستین است

۱۰- بی اعتماد

۱۱- نگران بودن و غم خوردن

۱۲- باطن من از چشم همسایگانم همانا پوشیده است در صورتی که خداوند از پنهان و آشکار من آگاه است

مجله اینترنتی تحلیلک