باب هشتم گلستان سعدی
در آداب صحبت
فریب دشمن مخور و غرور مدّاح مخر(۱) که این دام زرق(۲) نهاده است و آن دامن طمع گشاده. احمق را ستایش خوش آید، چون لاشه که در کعبش دمی فربه نماید.(۳)
الا تا نشنوی مدح سخنگوی
که اندک مایه نفعی از تو دارد
که گر روزی مرادش برنیاری
دوصد چندان غیوبت برشمارد
۱. تحت تاثیر ستایش فریب آمیز او قرار مگیر
۲. نیرنگ، مکر
۳. مانند لاشه(جسد) گوسفند که چون در استخوان پایش بدمند باد می کند و فربه بنظر می آید
