باب پنجم گلستان سعدی / در عشق و جوانی (قسمت اول)

در عشق و جوانی – قسمت اول

پارسایی را دیدم به محبّت شخصی گرفتار، نه طاقت صبر و نه یارای گفتارجرأت سخن گفتن(۱).

چندان که ملامت دیدی و غرامت کشیدیمشقت می کشید(۲) ترک نگفتی و گفتی:

کوته نکنم ز دامنت دست

ور خود بزنی به تیغ تیزم

بعد از تو ملاذ و ملجأی نیست

هم در تو گریزم، ار گریزم

باریخلاصه(۳) ملامتش کردم که عقل نفیستگرانمایه(۴) را چه رسید که نفس خسیسپست(۵) غالب آمد؟ گفت:

هر کجا سلطان عشق آمد نماند

قوّت بازوی تقوی را محل

پاکدامن چون زید بیچاره ای

اوفتاده تا گریبان در وحل؟

۱. توانایی و جرأت سخن گفتن

۲. زیان و مشقت می کشید

۳. خلاصه

۴. گرانمایه

۵. پست

مجله اینترنتی تحلیلک