سرمایه توحید صمدی قرآنی در مقام حضور و مراقبت (مراتب عرفانی) / حضور و مراقبت استاد صمدی آملی (مجلس هفدهم): اگر احکام هر مرتبه را در همان مرتبه پیاده نفرمایید، کفر پیدا می‌شود. تا در نشئه طبیعتی، اگر دلسوزی و مهربانی و گریه و اشک نباشد به کمال نمی‌رسید.
سرمایه توحید صمدی قرآنی در مقام حضور و مراقبت (تضاد و تزاحم) / حضور و مراقبت (مجلس هفدهم): تا وقتی که در عالم طبیعت و محکوم به احکام طبیعت هستیم، تزاحم حق و باطل، اختلاف مضل و هادی، تزاحم آدم و شیطان و امثال این امور را می‌بینیم.
مقام کملین (کُمَّلین چه کسانی هستند)/ حضور و مراقبت (مجلس شانزدهم): هرچه مراقبت توحیدی قوی تر شود، تحفه ها قوی تر خواهد شد؛ به تعبیری، مراقبت مفتاح است و…
تحفه هایی که در مقام حضور می دهند/ حضور و مراقبت (مجلس شانزدهم): آن که جان خود را به جانان هدیه می‌کند، خواهد دید که دوست چه تحفه های ملکوتی و چه هدایایی به او خواهد داد. دوست، فقط یک تحفه می‌خواهد و آن تحفه جان است. جان خود را بده و هر چه خواهی بگیر.
به برداشت این کمترین، شاید ممانعت حضرت برای بیان اوصاف متقین به همّام در ابتدای سؤال او، به خاطر این بود که آقا می دیدند در جلسه، کسانی هستند که طاقت ندارند صحنه شیهه و جان دادن همّام را ببینند و به خاطر آن ها کمی معطل فرمودند و به یک نحو به همام اشاره فرمودند که همین مقدار بس است. والّا اگر رعایت حال حاضرین در جلسه نبود چه بسا حضرت همان مقدار مکث را هم نمی کردند و بی معطلی جواب همّام را می‌دادند.
اگر کسی بخواهد در وادی مراقبت عرفانی قدم گذارد، باید استاد داشته باشد و اگرچه ممکن است بدون استاد به موفقیت‌هایی دست یابد ولی اگر مراقبت او تام شود، این خطر وجود دارد که در مقابل تمثلات و فیوضات ماوراء طبیعت چون آن‌طور که باید با عالم تجرد خو نکرده، سر از جنون در آورد و یا به موت طبیعی از دنیا برود.
همچنان که گفتیم در مراقبت به معنای توحید صمدی قرآنی، آن‌طور که در کتاب های اصیل عرفانی آمده‌است، زاهد و عابد در حقیقت اهل خلوت و آخرتند، اما عارف، نه اهل دنیاست و نه اهل آخرت، بلکه اهل خدا و اهل حق است و حق در جان او رسوخ کرده و عین ذات او شده است و او این اهلیت را پیدا کرده که یکپارچه حقّانی باشد، لذا به او که متحقق به حقیقت الهیّه است، اهل تحقیق می‌گویند.
این دربان، آن‌قدر هم دربانی می‌کند و آن‌قدر جلوی ما را می‌گیرد تا دل را بشکند و دل که شکست، دیگر دست شیطان نیست چه بخواهد چه نخواهد، نمی‌تواند جلوی انسان را بگیرد که: “انا عند المنکسرة قلوبهم”.
جلوتر که می‌روید، می‌بینید که اصلاً او یکی است و یکی، قرب و بعد ندارد؛ زیرا وقتی توحید الصمد و غیرمتناهی شد، چه از چه و که از که دور است؟ اصلا دو تا کجاست تا این یکی به آن یکی نزدیک و یا از آن دور شود؟
از دیدگاه انسان مراقب عرفانی و آنکه به قله شامخ توحید صمدی رسیده، زاهد هم از پیشگاه الهی رانده شده و مطرود است؛ چراکه او هم همانند جهنمی، از خداوند گریزان است. جهنمی از خدا می‌گریزد و به جهنم می‌رود، ولی بهشتی از خدا می‌گریزد و به سوی بهشت می‌رود.
مجله اینترنتی تحلیلک پورتالی جامع از مقاله های مرتبط در حوزه مالی و سرمایه، ادبیات، موفقیت، آموزش، کسب و کار، سلامت، گردشگری و… با هدف بهبود سطح دانش عمومی و تخصصی جامعه است.
