«مردی در تبعید ابدی» عنوان رمانی از نادر ابراهیمی است که به شرح زندگی پر فراز و نشیب و عقاید فلسفی-عرفانی صدرالدین محمد قوام شیرازی پرداخته است که از نوجوانی وی شروع و تا زمان تبعید او به کویر و در نهایت بازگشت وی به شیراز ادامه می‌یابد.
نادر ابراهیمی داستان‌نویس معاصر ایرانی، علاوه بر نوشتن رمان و داستان کوتاه در زمینه‌های فیلمسازی، ترانه‌سرایی، ترجمه و روزنامه‌نگاری نیز فعالیت کرده‌است. ابراهیمی، همراهِ بهرام بیضایی و ابراهیم گلستان، از معدود سخنوران ایرانی به‌شمار می‌رود که هم در سینما و هم در ادبیات کار کرده و شناخته شده بوده‌اند.
«چهل نامه‌ی کوتاه به همسرم» نوشته نادر ابراهیمی (نامه سوم)… بانو، بانوی بخشنده‌ی بی نیاز من! این قناعت تو، دل مرا عجیب می شکند…
همگام من در این سفر پر خاطره‌ی پر مخاطره! بارها گفته ام و تو خوب می دانی که ارزش نهایی هر زندگی در حضور لحظه های سرشار از احساس خوشبختی در آن زندگی است.
روزگاری است که حتی جوان های عاشق نیز قدر مهتاب را نمی دانند. این ما هستیم که در چنین روزگار دشواری باید نگهبان اعتبار شبهای شفاف و پر شکوه، کهکشان شیری و شهاب های فرو ریزنده باشیم…
داستان بار دیگر شهری که دوست می داشتم نوشته نادر ابراهیمی روایتگر عشق پسر یک کشاورز به دختر خان است.
به طور کلى داستان زندگى زوج جوانى را بازگو می کند که با مشکلات و فشار زندگى دست و پنجه نرم می کنند و با وجود همه مشکلات سعى می کنند زندگی شان همیشه عاشقانه باشد و دچار روزمرگی نشود.
