هوشنگ ابتهاج

به قول مرحوم خسرو شکیبایی در سریال خانه سبز: «و ما را به حالی سبز و همیشه سبز برگردان…»

امروز ششم اسفند ۱۴۰۰ خورشیدی غزلسرای پُرآوازۀ معاصر – امیرهوشنگ ابتهاج سمیعی گیلانی – مشهور به «سایه» یا «ه. الف. سایه» ۹۴ ساله می‌شود.

تو بخوان نغمه ناخوانده من؛ در محضر هوشنگ ابتهاج … ارغوان شاخه همخون جدا مانده من / آسمان تو چه رنگ است امروز؟/ آفتابی ست هوا؟

مژده بده، مژده بده، یار پسندید مرا / سایه او گشتم و او برد به خورشید مرا

هوشنگ ابتهاج آینه دار غم ها و شادی های عصر ما است و دکتر محمدرضا شفیعی کدکنی درباره سایه می فرماید: آنچه هنر سایه را در برابر تمام غزل سرایان بعد از حافظ امتیاز بخشیده همین است که او ظرایف بوطیقای حافظ را در خدمت تصویرگری بهارها و زمستان های تاریخی انسان درآورده است.

شعر یلدا ابتهاج … دخترم یلدا … خفته در گهواره می جنباندش مادر… شب گران بار است و باران همچنان یکریز می بارد.

دمی با ابتهاج… زین گونه‌ام که در غم غربت شکیب نیست / گر سر کنم شکایت هجران غریب نیست

دکتر شفیعی کدکنی درباره هوشنگ ابتهاج می فرماید: کمتر حافظه فرهیخته ای است که شعری از روزگارِ ما به یاد داشته باشد و در میان ذخایرش نمونه هایی از شعر و غزل سایه نباشد.

دمی با سایه …آه، این درد مرا می فرسود:/ “او به دل عشق دگر می ورزد؟”/ گریه سر دادم در دامن او/ های هایی که هنوز

غزلی از شفیعی کدکنی به بهانه زادروز هوشنگ ابتهاج … پرتو شعلۀ عصیان زمانی سایه / هرچه خوانند تو را برتر از آنی سایه