نقش مادر در هنر

گاهی اوقات به هیچ زبانی، کلمات کافی برای بیان اهمیت مادر وجود ندارد.

مادر اساساً پر از خرد بی نهایت است، بنابراین او معمولاً ما را می فهمد بدون اینکه چیزی بگوید. نگرانی های مادر به شما یادآوری می کند که مادران افراد ارزشمندی هستند که همه ما می‌خواهیم بخشی از زندگی ما باشند و ما باید به مادرمان با عشق و محبت نشان دهیم که چقدر قدردان او هستیم.

مادران همیشه خاص هستند. هر چقدر پیر شویم، مادر خود را همیشه دوست داریم زیرا او کسی است که بی قید و شرط ما را دوست دارد و در قلب او جای داریم.

در اینجا چند تابلو ارزشمند از هنرمندان معروف دنیا را قرار دادیم تا از اهمیت مادر برای همه جوامع آگاه باشیم.

نقش مادر در هنر

شهراد ملک فاضلی – مادر و کودک

شهراد ملک فاضلی در سال ۱۹۷۵ در تهران متولد شد. وی از کودکی شیفته هنر نقاشی بوده است. در ۱۵ سالگی، او یادگیری نقاشی را تحت نظر بزرگترین نقاش رئالیست ایران – مرتضی کاتوزیان – آغاز کرد.

در ۲۰ سالگی، او به نقاشی حرفه ای ادامه داد. در سال ۲۰۰۱، وی لیسانس طراحی گرافیک را از دانشگاه جهاد دانشگاهی دریافت کرد. در چندین نمایشگاه از جمله نمایشگاه گروهی نقاشان استودیو کارا در گالری سبز در سال ۱۹۹۸ و در کاخ سعد آباد در سال ۲۰۰۳ شرکت کرد.

اندکی بعد، در همان سال او آتلیه نقاشی خود را تأسیس کرد و با توجه به سبک کلاسیک و سنتی شروع به آموزش نقاشی کرد. در سال ۲۰۰۴، وی به عنوان یکی از ۱۰۰ نامزد نهایی مسابقه سالن بین المللی ARC انتخاب شد و در نهایت دوم شد.

جیمز ویستلر آمریکایی، ۱۸۳۴–۱۹۰۳ – ترکیب رنگ خاکستری و سیاه، ۱۸۷۱

آنا مک نیل ویستلر (با حالت نیمرخ نشسته و به جلو خیره شده) به نمادی از مادر تبدیل شده و در تمبرهای ملی و بناهای تاریخی شهر نیز به چشم می خورد. (مجسمه ای از او در پنسیلوانیا با عبارت “یک مادر مقدس ترین موجود زنده است” ساخته شده)

برخی می گویند که موضوع این نقاشی فقط یک اتفاق خوشحال کننده است: وقتی مدل ویستلر نیامد، مادرش وارد صحنه شد تا برای پسرش مدل شود. ویستلر در کتاب خود با عنوان “هنر آرام ساختن دشمنان” توضیح می دهد: “برای من؛ این اثر، به عنوان تصویری از مادرم جذاب است.” “اما چه چیزی می تواند یا باید وجود داشته باشد که مردم به هویت پرتره اهمیت دهند؟” در واقع مردم بسیار به آن توجه داشتند، به اندازه ای که نام تابلو را از نام اصلی آن که ترکیب رنگ خاکستری و سیاه بود به نام مادر ویستلر تغییر نام دادند.

ماری کاسات، پرتره مادر، تقریباً ۱۸۸۹

ماری کاسات، نقاش و چاپگر، بیشتر به خاطر تصویر مادرانی که کودکان خواب آلوده خود را می پوشند، نوازش می کنند و استحمام می کنند، مشهور است.

این آثار در عین صمیمی بودن به هیچ وجه زندگینامه ای نبودند زیرا کاسات هرگز ازدواج نکرد و بچه دار نشد. این هنرمند گفت: “من مستقل هستم.” “من می توانم به تنهایی زندگی کنم و دوست دارم کار کنم.”

کاسات خیلی طولانی تنها زندگی نکرد، اما پدر و مادرش، رابرت و کاترین کاسات، در سال ۱۸۷۷ از پنسیلوانیا به پاریس نقل مکان کردند تا با دخترش زندگی کنند. این پرتره – یکی از آخرین تصاویر کاسات از مادرش – کاترین کاسات بیمار را در اعماق تفکر نشان می دهد که به طور استوئیک در حالی که سر در دست داشت، نشسته است.

مرلین مینتر آمریکایی، ۱۹۴۸ – “برج های مرجانی ریج”، ۱۹۶۹

در طول یک آخر هفته در فورت لادردیل، عکاس Marilyn Minter – که در آن زمان دانشجوی کارشناسی بود – زندگی روزمره مادر ۶۰ ساله خود را با استفاده از یک فیلم ۲ اینچی مستند کرد.

او در یک مجموعه ۱۲ عکسی که اکنون با عنوان “برج های مرجانی ریج” شناخته می شود، مادر خود را تفسیر کرد. فردی منزوی که با اعتیاد دست و پنجه نرم می کرد، آرایش می کرد، کلاه گیس می پوشید، سیگار می کشید و ابروهای خود را رنگ می کرد، همه در حالی که لباس شب خود را پوشیده بود.

مینتر با ارائه این تصاویر در کلاس عکاسی خود، با کمال تعجب متوجه شد که دانش آموزان همکارش از این پرتره های غیر واقعی مادرانه “وحشت” کرده اند، اگرچه اظهار داشته است که استاد بازدید کننده اش، دایان آربوس، آنها را کاملاً دوست دارد. مینتر یادآوری می کند: “برای برادران من و خودم او فقط یک مادر است. ما آنچه شما می بینید، نمی بینیم.”

نقش مادر در هنر

رامبراند ون راین، “مادر هنرمند”، ۱۶۳۱

پرتره های رامبراند از مادرش به همان اندازه شخصی و عملی نیز هستند. در حالی که رامبراند نقاش برجسته هلندی در زمان خود بود، او مشکلات مالی مادام العمر داشت و اعضای خانواده مقرون به صرفه ترین مدل ها را تهیه می کردند.

در سال ۱۶۳۱ – یک سال پس از مرگ پدر رامبراند – این هنرمند این دو اثر از مادر بیوه خود را نقاشی کرد. اولین بار او را با لباس شرقی، با پوشیدن کت خز مجلل و روسری دور سرش نشان می دهد. در دومین نقاشی، رامبراند رفتار مادرش را تفسیر می کند. او دست خود را به قلب خود می فشارد و به سمت پایین نگاه می کند، روسری سیاه او به عنوان سرنخی از آنچه در ذهن او است، نقش می بندد.

فرازیر آمریکایی، یاقوت لاتویا سال ۱۹۸۲

در پرتره هوشیارانه مادرش، Frazier پشت مادرش پنهان می شود، انگار که فقط یک سایه است. این اثر به موارد بزرگتری که باعث تقویت عملکرد این هنرمند می شود، اشاره دارد که باعث جلب توجه افراد و جوامع حاشیه ای مانند شهر زادگاهش، برادوک، پنسیلوانیا می شود.

فرازیر گفت: “مادربزرگ روبی، مادرم و من، همه توسط نیروهای خارجی شکل گرفته ایم.” (سه نسل از زنان Frazier)- این هنرمند معروف از لوپوس رنج می برد -( تحت تأثیر بیماری های مربوط به گذشته صنعتی برادوک قرار گرفته بود)

“در سطح خُرد، ما سه زن از یک جامعه رها شده هستیم، اما در سطح کلان، من این را نمادی از ظلم و غفلت دولت می دانم.”

سالوادور دالی اسپانیایی (۱۹۰۴–۱۹۸۹) ، معمای آرزو یا مادرم ، ۱۹۲۹

در سال ۱۹۲۹، هشت سال پس از مرگ مادرش، دالی به جنبش سوررئالیسم پیوست، گروهی شیفته کارهای فرویدی ناخودآگاه. در همان سال دالی خود را در حالت خواب (با مشخصات او در گوشه پایین سمت چپ تصویر می توان یافت) با بدن قهوه ای شناور، پوشانده شده با کلمات ma mère که به معنی “مادرم” است، به تصویر کشید.

این اثر هنری که یک منظره رویایی سورئالیست است، به آرزوی دالی برای مادرش شکل می دهد، در حالی که یک مرد – شاید پدر دالی – از راه دور به جلو می آید. (پدر دالی اندکی پس از مرگ خواهر همسرش، عمه دالی، ازدواج کرد که این امر روابط وی با این هنرمند را متشنج کرد) و انگار که این به اندازه کافی فرویدی نبود، برای ۳۶ سال کار بالای یک کاناپه در دفتر روانکاو زوریخ معلق بود. این تابلو بعداً با حراج ۸۰۷۴۰۸ دلار در حراج خریداری شد و در سال ۱۹۸۲ رکورد گرانترین اثری را که تاکنون توسط یک هنرمند زنده فروخته شده، ثبت کرد.

چارلز استفن آمریکایی (۱۹۲۷–۱۹۹۵)

چارلز استفن در نقاشی دقیق مادرش که تقریباً بر تخت نشسته است، می نویسد: “مادرم به زودی خواهد مرد، این نقاشی شاهدی است برای زیبایی درونی او.”

در سال ۱۹۵۰، در طی اولین سال تحصیل در مدرسه هنر، استفن مبتلا به اسکیزوفرنی شد و ۱۳ سال بعد را در یک موسسه روانپزشکی گذراند. از طریق همه اینها، مادر استفن به حیاط نجات او تبدیل شد و او را به شدت جلب کرد. در واقع، استفن هنرمند پرباری بود به طوری که خانواده اش می ترسیدند که خانه آنها از وفور کاغذ آتش بگیرد.

گوستاو کلیمت – مادر و کودک

این نقاشی معروف مادر و کودک زیبا توسط گوستاو کلیمت هنرمند اتریشی نقاشی شده است. ابعاد نقاشی اصلی ۱۸۰ سانتی متر × ۱۸۰ سانتی متر است. تصویر بالا از مادر و کودک تنها یک بخش از نقاشی است، کل کار در واقع سه سن زن را در مراحل مختلف زندگی نشان می دهد. مادر و کودک که در بالا می بینید، تنها دو چهره ای هستند که در کل آثار هنری تأثیرگذار هستند.

داوینچی – مدونا لیتا

Madonna Litta مریم مقدس را در حال شیردهی به مسیح نشان می دهد و عشق مادرانه را به تصویر می کشد. روپوش آبی مریم نماد کلیسا و لباس قرمز او نمادی از شور مسیح است. نقاشی اصلی مدونا لیتا در واقع در موزه ارمیتاژ در سن پترزبورگ است و ابعاد آن فقط ۴۲ سانتی متر در ۳۳ سانتی متر است.

نقش مادر در هنر

ویلیام آ بوگرو – مادر و کودک

Bouguereau، یک هنرمند فرانسوی بود که با تأکید بر بدن زن، موفقیت خاصی در فرانسه و آمریکا به دست آورد. همانطور که مشاهده می کنید، این اثر هنری در بالا یک نقاشی جذاب از یک مادر در وسط تصویر است که کودک خود را در آغوش گرفته است.

نقش مادر در هنر

کلود مونه – مادام مونه و کودک

این نقاشی معروف مادر و کودک توسط کلود مونه، همسر مونه و فرزندش را در آرژانتویل نشان می دهد، جایی که آنها ۵ سال بین سالهای ۱۸۷۲ – ۱۸۷۷ زندگی کردند. در حالی که مونه در ابتدا به خاطر نقاشی از نیلوفرهای آبی شناخته شده است، بر روی پرتره ها متمرکز شده است.

نقش مادر در هنر

کرسپی – مادر و کودک 

این نقاشی مادر و کودک از مری کرسپی بسیار مهیج و زیبا است. می توانید لطافت نوع نگاه مادر به نوزادش را احساس کنید.

نقش مادر در هنر

لیتون – درس موسیقی

در Leighton’s Music Lesson ما می بینیم که مادری به دخترش یاد می دهد چگونه گیتار بنوازد. (گیتار احتمالاً منشأ سوری دارد) در سال ۱۸۵۷، پس از اولین سفر لیتون به الجزایر، او علاقه زیادی به هنر و معماری شرقی پیدا کرد که می توانیم در این نقاشی ببینیم.

نقش مادر در هنر

خواکین سورولا – باستیدا در ساحل

احساس طبیعی این نقاشی که سورولا خلق کرده بسیار دوست داشتنی است. Sorolla یک هنرمند اسپانیایی بود. از ویژگی های معمولی او می توان به نمایندگی ماهرانه مردم و چشم انداز زیر نور شدید آفتاب اسپانیا و انعکاس آن در آب اشاره کرد.

پل سزان، مادر هنرمند (۱۸۶۷)

مادر سزان شخصی بود که به خاطر عشق به فرزندش از حرفه او حمایت می کرد، در حالی که پدرش، که یک بانکدار موفق بود، از او حمایت مالی می کرد.

وینسنت ونگوگ، پرتره مادر (۱۸۸۸)

معرفی ونگوگ به هنر از طریق مادرش آنا کاربنتوس ون گوگ بود که خودش یک هنرمند آماتور بود. این پرتره از یک عکس سیاه و سفید نقاشی شده است، ون گوگ رنگ را در آن وارد کرده است.

پابلو پیکاسو، پرتره مادر هنرمند (۱۸۹۶)

این پرتره لطیف مادرش یکی از بهترین سال های شکل گیری پیکاسو بود و پیوند نزدیک آنها را نشان می داد.

شاگال، مادر با اجاق گاز (۱۹۱۴)

آیدا شاگال در خانه اجدادی خود کار و یک فروشگاه مواد غذایی را اداره می کرد. پسرش به یکی از تأثیرگذارترین مدرنیست ها – و چندگانگی های هنری – در قرن بیستم تبدیل شد.

اندی وارهول، جولای وارولا (۱۹۷۴)

وارهول، یکی از اعضای بنیانگذار پاپ آرت، مادر خود را در صفحه ابریشمی ترسیم کرده است.

لوسین فروید، مادر در حال استراحت (۱۹۷۶)

پس از مرگ ارنست، پدر فروید، مادرش لوسی در یک افسردگی عمیق فرو رفت و علاقه شدید او به پسرش کمرنگ شد. این باعث شد که او بتواند در مدت هفت سال او را نقاشی کند. “استراحت” از صمیمی ترین نقاشی هایی است که از این دوره حیاتی بیرون آمده است.

دیوید هاکنی، مادرم (۱۹۸۶)

هاکنی در این عکس نگاره از مادرش که یکی از اولین پرتره های مادرش است، از حدود ۳۰ تصویر مجزا برای خلق این اثر استفاده کرده است.

 ناصر اویسی – مادر و کودک، ۱۹۶۷

زنان سبک دار، از اودالیسک تا عروس، اغلب در کارهای اویسی ظاهر می شوند، اغلب در حالت خوابیده مانند مادر و کودک. اگر چه موضوع ممکن است از شمایل نگاری مسیحی ناشی شود که هنرمند در رم با آن روبرو شده است،

اما عناصر فارسی نیز به خوبی قابل مشاهده است، مانند پارچه نقاشی شده دستی که در پس زمینه است. اویسی در ادامه بوم را با خط تزیین کرد و یک بیت شعر را از متن اصلی آن جدا کرد و آن را در طول کار تکرار کرد. خانم گری در یکی از سفرهای خود به ایران با اویسی آشنا شد و آثاری از او خریداری کرد.

با آرزوی سلامتی و لبخند برای مادران عزیز در هر جای جهان که هستند و آرزوی آمرزش برای مادرانی که در کنار ما نیستند و حضورشان همیشه احساس می شود.

مجله اینترنتی تحلیلک