غزل ۱۵۷ حافظ (هر که را با خط سبزت سر سودا باشد) به همراه شرح
شرح غزل ۱۵۷ حافظ / هر که را با خط سبزت سر سودا باشد
هر که را با خط سبزت سر سودا باشد
پای از این دایره بیرون ننهد تا باشد
من چو از خاک لحد لاله صفت برخیزم
داغ سودای توام سر سویدا باشد
تو خود ای گوهر یک دانه کجایی آخر
کز غمت دیده مردم همه دریا باشد
از بن هر مژه‌ام آب روان است بیا
اگرت میل لب جوی و تماشا باشد
چون گل و می دمی از پرده برون آی و درآ
که دگرباره ملاقات نه پیدا باشد
ظل ممدود خم زلف توام بر سر باد
کاندر این سایه قرار دل شیدا باشد
چشمت از ناز به حافظ نکند میل آری
سرگرانی صفت نرگس رعنا باشد
شرح غزل ۱۵۷ حافظ (شرح غزل هر که را با خط سبزت سر سودا باشد)
هر که را با خط سبزت سر سودا باشد
پای از این دایره بیرون ننهد تا باشد
هر کس که با خط زیبای تو سر و کار داشته باشد، تا زنده است نمی تواند از این دایره خط پا بیرون نهد و همیشه عاشق تو خواهد ماند.
من چو از خاک لحد لاله صفت برخیزم
داغ سودای توام سر سویدا باشد
هنگامی که از خاک گور همچون لاله داغ دار سر از خاک بیرون برآورم داغ عشق تو راز نهفته دل من خواهد بود.
لحد: گور
لاله صفت: مانند لاله داغدار
داغ سودا: داغ عشق
تو خود ای گوهر یک دانه کجایی آخر
کز غمت دیده مردم همه دریا باشد
ای گوهر بی همتا کجایی که از غم دوری تو چشم مردم از بسیاری اشک چون دریا شده است؟
از بن هر مژه‌ام آب روان است بیا
اگرت میل لب جوی و تماشا باشد
اگر خواهان نشستن بر لب جوی آب و تماشای آن هستی، بیا که از بن هر مژه ام جوی آبی روان است.
بن: بیخ و ته
چون گل و می دمی از پرده برون آی و درآ
که دگرباره ملاقات نه پیدا باشد
مانند گل که می شکفد و شراب که از پرده خم بیرون می آید تو نیز لحظه ای بیرون بیا و خود را نمایان کن که معلوم نیست دوباره دیدار میسر گردد.
ظل ممدود خم زلف توام بر سر باد
کاندر این سایه قرار دل شیدا باشد
آرزو می کنم پیوسته سایه بلند زلف پیچیده تو بر سر من باشد زیرا که این سایه مایه آرامش دل عاشق و دیوانه من است.
ظل ممدود: سایه کشیده شده و دایم
چشمت از ناز به حافظ نکند میل آری
سرگرانی صفت نرگس رعنا باشد
چشم زیبا و خمار تو از روی تکبر به حافظ نگاهی نمی کند. آری سرسنگینی صفت نرگس زیباست.
در این شرح غزل حافظ از کتاب های حافظ نامه، شاخ نبات حافظ و حافظ معنوی نیز استفاده شده است.
حافظ نامه؛ که به مفاهیم کلیدی ابیات دشوار حافظ توسط بهاء الدین خرمشاهی پرداخته شده است.
شاخ نبات حافظ؛ شرح غزل حافظ است که توسط دکتر محمدرضا برزگر خالقی نوشته شده است.
حافظ معنوی؛ غزلیات حافظ شیرازی به روایت دکتر دینانی است.
