همراهان همیشگی مجله اینترنتی تحلیلک، در این بخش قصد داریم با معرفی اماکن گردشگری ایران در خدمت شما باشیم. امیدواریم که شما عزیزان بتوانید به این اماکن زیبا سر بزنید و خوشحال می شویم که تجربه های خودتان را با ما به اشتراک بگذارید. این مطلب به معرفی روستای ماخونیک خراسان جنوبی اختصاص دارد.
روستای ماخونیک
در فاصله‌ی ۷۸ کیلومتری شرقی شهر سربیشه در استان خراسان جنوبی و در مسیر جاده سربیشه به روستای دُرُح، روستایی شگفت انگیز به نام ماخونیک قرار گرفته است.
این روستا که به شهر لی لی پوت ها معروف است در حال حاضر به جاذبه گردشگری این استان تبدیل شده است.
از روستای ماخونیک تا افغانستان نیم ساعت فاصله وجود دارد و مردم ماخونیک اصالتاً افغان هستند و در چند قرن پیش از افغانستان کوچ کرده‌اند و ماخونیک را جهت زندگی برگزیده‌اند.
هیچ سابقه تاریخی مکتوبی درباره روستا ماخونیک وجود ندارد. فقط «کلنل چارلز ادوار دبیت» در کتاب سفرنامه خراسان و سیستان در دوره ناصرالدین شاه به توصیف منطقه ماخونیک پرداخته است.
روستای ماخونیک به دلیل معماری خانه ها و آداب و رسوم خاص مردمانش از جذابیت های حیرت انگیزی برخوردار است و یکی از روستاهای شگفت انگیز جهان محسوب می شود.
این روستا تا چند دهه پیش راه دسترسی به بیرون نداشت و به تازگی قسمتی از کوه را شکاف داده و جاده ای به این روستا کشیده اند.
معماری روستای ماخونیک
مهم ترین ویژگی روستای ماخونیک بافت قدیم روستا است که در آن خانه‌های محقر خشتی و گلی بدون حیاط و ایوان و پنجره، چسبیده به هم ساخته شده اند که هنوز بعد از گذشت سال‌ها برخی از اهالی این روستا در این خانه‌ها زندگی می‌کنند.
خانه‌های روستا بسیار کوچک بوده و فقط دارای یک اتاق ده یا دوازده متری هستند. خانه‌ها با سنگ و خاک ساخته شده و سقف‌شان با شاخ و برگ درختان پوشیده شده است و به جز در ورودی کوتاه هیچ منفذی به بیرون ندارند. در بافت قدیم روستا خانه‌ها خیلی محقر، بدون حیاط و ایوان چسبیده به هم هستند. دیدن این سبک معماری انسان را شگفت زده می‌کند.
یکی از عمده نشانه‌های فرهنگی روستای ماخونیک، مسکن است که در نوع خود جالب و قابل توجه است، چرا که بافت مسکونی روستا در دامنه‌ی تپه و خانه‌ها به طور فشرده به هم و در گودی زمین ساخته شده اند. کف خانه‌ها حدود یک متر از سطح زمین پایین تر است و دارای یک در کوتاه از تنه‌ی درختان است. باید برای رفتن به داخل خانه خم شده و به زحمت وارد خانه شد و اغلب یکی دو پله، درگاهی را به کف خانه متصل می‌کند.
منطقه‌ی ماخونیک از ۱۲ آبادی تشکیل شده است که روستای ماخونیک بزرگ‌ترین آن‌ها محسوب می‌شود و این منطقه شامل ماخونیک، کفاز، چاپنسر، توتک، سفال بند، سولابست، لجونگ (سفلی و علیا)، کلاته بلوچ، دامدامه و میش نو، خارستو و جلارو است.
در روستای ماخونیک مردم تا ۳۰ تا ۴۰ سال پیش به ابتدایی‌ترین شکل ممکن و به دور از کوچک‌ترین تکنولوژی و با اعتقادات بسیار عجیب خود زندگی می‌کردند.
دیدن تلویزیون، کشیدن سیگار و نوشیدن چای در این منطقه ممنوع بوده است و تلویزیون را نماد شیطان می دانستند.
وجود سنگ‌نگاره‌ای در نزدیکی قنات ماخونیک که نقش‌های چوپانی و بسیار قدیمی روی آن نقش بسته گواهی بر قدمت سکونت در ماخونیک است. از آثار تاریخی ماخونیک می‌توان به سنگ سیاه (سنگ نگاره) ماخونیک، بنای برج و قلعه، برج گل انجیر، منزل سرگردونی و نادر مرده می‌توان اشاره کرد.
برج سنگی در میان آن ها از شهرت بیشتری برخوردار است و یکی از نقاط دیدنی روستای ماخونیک است. این برج در طبقات بالایی ساخته شده و از آن به عنوان برج دیده بانی استفاده می کردند تا از آمدن افراد متفرقه و حمله احتمالی دشمن به داخل روستا مطلع شوند.
روستای ماخونیک به روستای لی‌لی‌پوت نیز مشهور است، یکی از دلایل این شهرت قد متوسط اهالی روستا می‌تواند باشد. جالب است بدانید که قد اکثر مردم روستا حدود ۱۴۰ سانتی متر که از حد متوسط پایین‌تر است. شاید دلیل شهرت روستا به لی‌لی‌پوت ساخت خانه‌ها با در کوچک و باریک باشد.
در گذشته مردم لباس‌های بسیار کهنه به تن می‌کردند. کف کفش اهالی روستا از جنس چوبی بود که تقریبا از ۳۰ سال پیش تغییر کرده است. همچنین در قدیم مردم روستا از ظروف سفالی که ساخت دست خودشان بود، استفاده می‌کردند. ولی با تعامل با شهر افراد جوان اشتیاقی به استفاده از این ظروف را ندارند.
امیدواریم از مطالعه معرفی روستای ماخونیک لذت برده باشید.
مجله اینترنتی تحلیلک
