غزل ۲۸۷ حافظ (ای همه شکل تو مطبوع و همه جای تو خوش) به همراه شرح
شرح غزل ۲۸۷ حافظ / ای همه شکل تو مطبوع و همه جای تو خوش
ای همه شکل تو مطبوع و همه جای تو خوش
دلم از عشوه شیرین شکرخای تو خوش
همچو گلبرگ طری هست وجود تو لطیف
همچو سرو چمن خلد سراپای تو خوش
شیوه و ناز تو شیرین خط و خال تو ملیح
چشم و ابروی تو زیبا قد و بالای تو خوش
هم گلستان خیالم ز تو پر نقش و نگار
هم مشام دلم از زلف سمن سای تو خوش
در ره عشق که از سیل بلا نیست گذار
کرده ام خاطر خود را به تمنای تو خوش
شکر چشم تو چه گویم که بدان بیماری
می کند درد مرا از رخ زیبای تو خوش
در بیابان طلب گر چه ز هر سو خطریست
می رود حافظ بی دل به تولای تو خوش
بیشتر بخوانید: زندگینامه حافظ شیرازی شاعر و حکیم قرن هشتم
شرح غزل ۲۸۷ حافظ (شرح غزل ای همه شکل تو مطبوع و همه جای تو خوش)
ای همه شکل تو مطبوع و همه جای تو خوش
دلم از عشوه شیرین شکرخای تو خوش
ای معشوقی که سراپای وجودت دلپسند و خوش آیند است، دل عاشق من از عشوه لب شیرین شکرخای تو شاد و خوش است.
شکرخا: کنایه از شیرین گفتار
همچو گلبرگ طری هست وجود تو لطیف
همچو سرو چمن خلد سراپای تو خوش
ای معشوق وجود تو همچون گلبرگ تازه و باطراوت، لطیف و زیباست و سراپای تو مانند سروی که در باغ بهشت روییده باشد، دلپذیر و خوش است.
طری: با طراوت، تر و تازه
چمن خلد: باغ بهشت
بیشتر بخوانید: حافظ شیرازی شاعری بی همتا
شیوه و ناز تو شیرین خط و خال تو ملیح
چشم و ابروی تو زیبا قد و بالای تو خوش
ناز و عشوه تو شیرین و دلپسند و خط و خال چهره ات نمکین، چشم و ابروی تو زیبا و قامت رعنای تو خوش است.
هم گلستان خیالم ز تو پر نقش و نگار
هم مشام دلم از زلف سمن سای تو خوش
هم باغ خیال و آرزوی من از تو پر نقش و نگار است و هم مشام جانم از گیسوی سیاه و سمن بوی تو خوش و دلپذیر.
مشام: شامه و بینی
بیشتر بخوانید: حافظ انسان شناس بزرگ؛ نوشته ای از دکتر دینانی
در ره عشق که از سیل بلا نیست گذار
کرده ام خاطر خود را به تمنای تو خوش
در راه عشق که بلاها همچون سیلی بنیان کن است و راه عبور را بسته است، دل عاشق من فقط در آرزوی کامیابی و رسیدن به تو خوش است.
شکر چشم تو چه گویم که بدان بیماری
می کند درد مرا از رخ زیبای تو خوش
ای معشوق چگونه سپاسگزار چشم زیبا و خمار تو باشم که با وجود آن همه مستی و خماری، درد مرا همراه با دیدن چهره زیبایت بهبود می بخشد.
بیشتر بخوانید: بررسی رزق و روزی در اشعار حافظ شیرازی
در بیابان طلب گر چه ز هر سو خطریست
می رود حافظ بی دل به تولای تو خوش
اگرچه در بیابان طلب و آرزو از هر طرف خطری وجود دارد ولی حافظ عاشق و شیدا به امید دوستی و محبت تو این بیابان پر خطر را طی می کند.
تولا: دوستی و محبت
در این شرح غزل حافظ از کتاب های حافظ نامه و شاخ نبات حافظ نیز استفاده شده است.
حافظ نامه؛ که به مفاهیم کلیدی ابیات دشوار حافظ توسط بهاء الدین خرمشاهی پرداخته شده است.
شاخ نبات حافظ؛ شرح غزل حافظ است که توسط دکتر محمدرضا برزگر خالقی نوشته شده است.
مجله اینترنتی تحلیلک
