شناسنامه ام می گفت که من در روز دهم بهمن ۱۳۱۸ در شهرضا به دنیا آمده بودم. منظومه شعر زیاد دارم، اما مجموعه ای که خیلی از آن استقبال شد منظومه “آبی، خاکستری، سیاه” است.

شعر و مفاهیم آن چون چشمه جوشانی است که از قلب و وجود انسان تراوش می کند، تجربیات زندگی، خواسته ها، محرومیت ها، غم ها و شادی ها منشا و محرک این احساسات هستند که با زندگی آمیخته به ذهن می آید و در  قالب شعر می نشیند. با هم شعری از ابوالقاسم هدایتی را می خوانیم.

اولین نگاهت بر تقویم نو مبارک… اولین سلامت بر بهار غزلخوان مبارک … اولین کلامت بر نهال نورسته عشق مبارک… سلام بر شکوفه های گیلاس

میرزا عباس بسطامی متخلص به «فروغی» در اوایل قرن سیزدهم در کربلا متولد شد. در دوران جوانی به ایران آمد و همچون شاعر هم عصرش قاآنی، زبان را به مدح شاهان قاجار آلود، ولی پس از چندی گوشه نشینی اختیار کرد و باقی عمر را به ریاضت و سیر و سلوک گذرانید.

اگر شوری در این شعرهاست، اگر دلپذیری در مصاریع آنست، اگر دلنشینی در این ابیاتست اگر لطف سخنی در آن هاست، آن همه و همه سکه یی از خزاین بی انتهای کرم وعنایت توست.

دکتر شفیعی کدکنی درباره هوشنگ ابتهاج می فرماید: کمتر حافظه فرهیخته ای است که شعری از روزگارِ ما به یاد داشته باشد و در میان ذخایرش نمونه هایی از شعر و غزل سایه نباشد.

دٌردانه شعر معاصر ایران محمد تقی بهار در شهر مشهد دیده به جهان گشود. عشق به زبان پارسی، عشق به ادبیات و فرهنگ متعالی ایران زمین در شخصیت و وجود او موج می زد و این عشق حتی تا دقایق پایانی عمر نیز همراه ایشان بود.

سعدی یکی از بزرگترین سخن سرایان جهان است که در سده هفتم هجری در شیراز متولد شد. کلام سعدی روشن و روان و در عین حال سهل و ممتنع است.

سنایی در آغاز کار، چندی به مدح سلاطین مشغول بود ولی دیری نگذشت که به عالم تصوف و عرفان روی آورد. او چه در روزگار خود و چه در سده های بعد، همواره مورد تجلیل شاعران بوده و پس از مرگ نیز از اکرام و احترام بسیار برخوردار بوده است.

عراقی شاعر غزلهای عاشقانه و عارف شیرین گفتار محافل ادبی بوده است و هر کجا که قدم می گذاشت ارتباطی معنوی و جاذبه ای خاص برقرار می کرد.