غزل ۴۴۹ حافظ (ای که مهجوری عشاق روا می داری) به همراه شرح
شرح غزل ۴۴۹ حافظ / ای که مهجوری عشاق روا می داری
ای که مهجوری عشاق روا می داری
عاشقان را ز بر خویش جدا می داری
تشنه بادیه را هم به زلالی دریاب
به امیدی که در این ره به خدا می داری
دل ببردی و بحل کردمت ای جان لیکن
به از این دار نگاهش که مرا می داری
ساغر ما که حریفان دگر می نوشند
ما تحمل نکنیم ار تو روا می داری
ای مگس حضرت سیمرغ نه جولانگه توست
عرض خود می بری و زحمت ما می داری
تو به تقصیر خود افتادی از این در محروم
از که می نالی و فریاد چرا می داری
حافظ از پادشهان پایه به خدمت طلبند
سعی نابرده چه امید عطا می داری
بیشتر بخوانید: زندگینامه حافظ شیرازی شاعر و حکیم قرن هشتم
شرح غزل ۴۴۹ حافظ (شرح غزل ای که مهجوری عشاق روا می داری)
ای که مهجوری عشاق روا می داری
عاشقان را ز بر خویش جدا می داری
ای معشوقی که برای عاشقانت دوری و هجران را جایز می دانی و آنها را از کنار خود دور می سازی.
مهجوری: دوری و جدایی
روا داشتن: جایز شمردن
بر: کنار و پهلو
تشنه بادیه را هم به زلالی دریاب
به امیدی که در این ره به خدا می داری
در برابر امید و انتظاری که در این راه تو از درگاه خدا داری، عاشقان تشنه بیابان عشق را هم به آب گوارا و شیرینی دریاب.
بادیه: بیابان
بیشتر بخوانید: حافظ شیرازی شاعری بی همتا
دل ببردی و بحل کردمت ای جان لیکن
به از این دار نگاهش که مرا می داری
ای معشوقی که چون جان عزیزی، دلم را ربودی و عاشق خود کردی و من حلالت کردم اما از دلم بهتر از من مراقبت کن.
بحل کردن: حلال کردن و بخشیدن
جان: استعاره از معشوق
ساغر ما که حریفان دگر می نوشند
ما تحمل نکنیم ار تو روا می داری
اگر تو جایز می دانی که رقیبان و حریفان دیگر از جام شراب ما بنوشند ولی ما این را تحمل نمی کنیم.
بیشتر بخوانید: حافظ انسان شناس بزرگ؛ نوشته ای از دکتر دینانی
ای مگس حضرت سیمرغ نه جولانگه توست
عرض خود می بری و زحمت ما می داری
ای مگس بارگاه بلند مرتبه سیمرغ جایگاه پرواز تو نیست، با این کار آبروی خود را می بری و ما را به دردسر و زحمت می اندازی.
مگس: استعاره از مدعیان و لاف زنان عشق
عرض: آبرو
این بیت در جاهای مختلف به صورت «ای مگس عرصه سیمرغ نه جولانگه توست» نیز آمده که ضبط بیشتر شارحین به صورت «ای مگس حضرت سیمرغ نه جولانگه توست» بوده است.
تو به تقصیر خود افتادی از این در محروم
از که می نالی و فریاد چرا می داری
تو به سبب گناه و تقصیر خود از این درگاه محروم ماندی پس از دست چه کسی ناله می کنی و فریاد می زنی؟
بیشتر بخوانید: بررسی رزق و روزی در اشعار حافظ شیرازی
حافظ از پادشهان پایه به خدمت طلبند
سعی نابرده چه امید عطا می داری
ای حافظ از پادشاهان قدر و منزلت را در مقابل خدمت و بندگی طلب می کنند. تو که هیچ سعی و کوششی نکرده ای، بیهوده انتظار چه بخششی را داری؟
پایه: قدر و منزلت
در این شرح غزل حافظ از کتاب های حافظ نامه و شاخ نبات حافظ نیز استفاده شده است.
حافظ نامه؛ که به مفاهیم کلیدی ابیات دشوار حافظ توسط بهاء الدین خرمشاهی پرداخته شده است.
شاخ نبات حافظ؛ شرح غزل حافظ است که توسط دکتر محمدرضا برزگر خالقی نوشته شده است.
مجله اینترنتی تحلیلک
بی نهایت بی نهایت بی نهایت ممنون
حتی اگر من تنها مخاطبتون باشم
خواهش میکنم این سایت رو فعال نگه دارید
درود ،عالی وبینطیر
سرتون سلامت
ممنون از توجه و حسن نظر شما
خوشحالیم که این مطلب مورد توجه شما قرار گرفت
عالی بود. بسیار راهگشا
برقرار باشید
خدا خفظتون کنه که اینقدر سلیس وگیرا مطالب رو نشر ،تحلیل وتفسیر میکنید
پیشنهاد عاجزانه من ،ایجاد صفحه اینستاگرامی هستش، البته در کنار این سایت فاخر