همراهان همیشگی مجله اینترنتی تحلیلک؛ در این مطلب می خواهیم زندگینامه کریستوف کیشلوفسکی کارگردان بزرگ سینمای جهان را بررسی کنیم.
زندگینامه کریستوف کیشلوفسکی
کریستوف کیشلوفسکی در سال ۱۹۴۱ در ورشو لهستان به دنیا آمد. او همراه با پدر مهندسش که مبتلا به سل بود به شهرهای مختلفی در پی بهبودی می‌رفت. در ۱۶ سالگی در یک دوره آموزش آتش‌نشانی شرکت کرد، اما پس از ۳ ماه آن را رها کرد. در سال ۱۹۵۷ بدون هدف شغلی وارد دانشگاه ورشو در رشته کارشناسی تئاتر شد، چون یکی از بستگان او آنجا را اداره می‌کرد. سپس تصمیم گرفت کارگردان تئاتر شود، اما آن زمان دوره کارگردانی تئاتر نبود، پس تصمیم گرفت سینما را به عنوان راه واسط انتخاب کند. اما در ادامه علاقه خود را در ساخت مستند پیدا کرد و تصمیم گرفت در این زمینه فعالیت کند.
مستندهای کیشلوفسکی در این دوره بیشتر به زندگی روزمره شهروندان، کارگران و سربازان می‌پرداخت. فیلم تلویزیونی او «کارگران ۷۱» تصویرگر کارگرانی بود که درباره دلایل اعتصابات سال ۱۹۷۰ بحث می‌کردند. این فیلم با سانسور فراوان به نمایش درآمد.
پس از «کارگران ۷۱» او نگاهش را با فیلم مستقیماً معطوف به مقامات حکومتی کرد. فیلم «شرح حال» ترکیبی بود از نمایش مستند از گردهمایی دفتر مرکزی حزب کمونیست و داستانی درباره مردی که مقامات او را بازجویی می‌کنند. اگرچه کریستوف کیشلوفسکی معتقد بود فیلم پیامی ضد اقتدارگرایی دارد، اما همکارانش او را به همکاری با حکومت در طول تولید فیلم متهم کردند.
او بعدها گفت که به دو دلیل مستند را کنار گذاشته است: سانسور «کارگران ۷۱» که باعث تردید او در چگونگی بیان حقیقت در یک رژیم اقتدارگرا شد، و حادثه‌ای هنگام ساختن ایستگاه (۱۹۸۱) که باعث شد قسمت هایی از فیلم به عنوان مدرک در یک حادثه جنایی استفاده شود. فیلم داستانی به او آزادی هنری می‌داد و می‌توانست زندگی روزمره را صادقانه‌تر به تصویر بکشد.
اولین فیلم غیر مستند او «کارکنان» (۱۹۷۵) فیلمی تلویزیونی بود و او اولین جایزه‌اش را از جشنواره مانهایم به دست آورد. این فیلم و فیلم بعدی او «زخم» هر دو درباره واقعیت های اجتماعی بودند.
در همین دوران کیشلوفسکی همراه با چند کارگردان دیگر لهستانی از جمله آندره وایدا به عنوان اعضای جنبش رهایی مطرح شدند. جنبشی که به دغدغه‌های اخلاقی در سینما معقتد بود. ارتباط او با این کارگردانان توجه دولت لهستان را برانگیخت و باعث سانسور و فیلمبرداری یا تدوین مجدد فیلم های او در این دوران شد.
«بی‌پایان» (۱۹۸۴) شاید اولین فیلم صریح سیاسی او باشد که نمایشگر دادگاه های سیاسی در لهستان در زمان حکومت نظامی، از دیدگاه روح یک وکیل و همسر بیوه‌اش است. هم دولت و هم مخالفان از فیلم به شدت انتقاد کردند. این فیلم آغازگر دوران همکاری نزدیک او با کریستوف پیسویچ (فیلمنامه نویس) و زبیگنیو پرایزنر (آهنگ ساز) بود.
«ده‌فرمان» (۱۹۸۸) مجموعه ای از ده فیلم کوتاه که در مجموعه‌ای آپارتمانی در ورشو فیلمبرداری شد. هر یک بر اساس یکی از فرمان های «ده‌فرمان» حضرت موسی، برای تلویزیون لهستان و با سرمایه‌گذاری آلمان غربی ساخته شد.
این مجموعه در حال حاضر یکی از بهترین مجموعه فیلم های تحسین شده توسط منتقدان در همه دوران ها است. کریستوف کیشلوفسکی و پیسویچ فیلمنامه نویسان مجموعه بودند و قرار بود ده کارگردان مختلف این ده قسمت را بسازند. اما کیشلوفسکی خود را ناتوان از کنترل همه پروژه یافت و سرانجام تمام قسمت ها را او کارگردانی کرد و تنها مدیران فیلمبرداری متفاوت بودند.
چهار فیلم آخر کریستوف کیشلوفسکی تهیه‌کنندگان خارجی داشت؛ بیشتر با سرمایه‌گذاری فرانسه و به ویژه با تهیه‌کنندگی مارین کارمیتز.
اولین آن ها زندگی دوگانه ورونیکا (۱۹۹۰) با بازی ایرنه ژاکوب بود. موفقیت تجاری این فیلم به او اجازه داد تا سرمایه لازم برای ساخت آرزوی خودش (سه‌گانه آبی، سفید، قرمز) را فراهم سازد.
کریستوف کیشلوفسکی وقتی ۵۴ ساله بود، در حین عمل قلب باز پس از حمله قلبی درگذشت و در قبرستان پوازکی در ورشو به خاک سپرده شد. قبر او در قطعه مخصوص شماره ۲۳ قرار دارد و مجسمه‌ای از انگشتان شست و اشاره هر دو دست او که همان شکل معروف کادر دوربین فیلمبرداری را تشکیل می‌دهند بر روی آن قرار دارد.
فیلم شناسی کریستوف کیشلوفسکی
مستندها:
- از شهر اودز ۱۹۶۹
- من سرباز بودم ۱۹۷۰
- کارگران ۷۱: در نبود ما، چیزی درباره ما نیست ۱۹۷۱
- زیرگذر ۱۹۷۳
- عشق اول ۱۹۷۴
- شرح حال ۱۹۷۵
- بیمارستان ۱۹۷۶
- آرامش ۱۹۷۶
- نمی‌دانم ۱۹۷۷
- از دیدگاه کارگر شب‌کار هتل ۱۹۷۸
- Talking Heads سال ۱۹۸۰
- ایستگاه ۱۹۸۰
- روز کاری کوتاه ۱۹۸۱
فیلم ها:
- کارکنان ۱۹۷۵
- زخم ۱۹۷۶
- Camera Buff (خوره دوربین) ( آماتور ) سال ۱۹۷۹
- Blind Chance ( شانس کور )سال ۱۹۸۱
- بی‌پایان ۱۹۸۴
- ده‌فرمان ۱۹۸۸
- فیلمی کوتاه درباره کشتن ۱۹۸۸
- فیلمی کوتاه درباره عشق ۱۹۸۸
- زندگی دوگانه ورونیکا ۱۹۹۰
- سه رنگ: آبی ۱۹۹۳
- سه رنگ: سفید ۱۹۹۴
- سه رنگ: قرمز ۱۹۹۴
بعضی جوایز و افتخارات کریستوف کیشلوفسکی:
جایزه بهترین فیلم خارجی برای فیلم قرمز از سوی انجمن منتقدان فیلم بوستون-شیکاگو-لس آنجلس-نیویورک-۱۹۹۴
جایزهMost Popular Film برای کریستف کیشلوفسکی برای فیلم قرمز از جشنواره ونکوور-۱۹۹۴
جایزه خرس نقره ای جشنواره برلین برای بهترین کارگردانی( کریستف کیشلوفسکی )-۱۹۹۴
جایزه LAFCA Award از سوی انجمن منتقدان لس آنجلس برای فیلم آبی-۱۹۹۳
جایزه شیر طلای جشنوار ونیز برای کریستف کیشلوفسکی برای فیلم آبی-۱۹۹۳
آبی همچنین جایزهGolden Osella را برای فیلمبرداری و جایزه Volpi Cup را برای ژولیت بینوش از جشنواره ونیز دریافت کرد.
امیدواریم از مطالعه زندگینامه کریستوف کیشلوفسکی لذت برده باشید.
مجله اینترنتی تحلیلک
