در این مطلب به یکی از معروف ترین آثار شهریار یعنی شعر علی ای همای رحمت تو چه آیتی خدا را پرداختیم و نسخه صوتی آن را نیز برای شما آورده ایم.

مژده بده، مژده بده، یار پسندید مرا / سایه او گشتم و او برد به خورشید مرا

هوشنگ ابتهاج آینه دار غم ها و شادی های عصر ما است و دکتر محمدرضا شفیعی کدکنی درباره سایه می فرماید: آنچه هنر سایه را در برابر تمام غزل سرایان بعد از حافظ امتیاز بخشیده همین است که او ظرایف بوطیقای حافظ را در خدمت تصویرگری بهارها و زمستان های تاریخی انسان درآورده است.

عشق و ارادت به خاندان عصمت در ادبیات کهن فارسی جایگاهی ویژه دارد و هیچ شاعری مانند شهریار در این باره سخن سرایی نکرده است. عشق شهریار به مولا علی (ع ) در غزل “مناجات علی” به اوج خود می رسد. وصف حضرت علی (ع) از زبان شهریار شیرین و شنیدنی است.

کیومرث منشی زاده شاعر معاصر و متفاوت جیرفتی است که عده ای او را شاعر ریاضی یا اعداد می نامند.

بیژن جلالی با ظرافتی خاص، گرایشی شهودی و نگاهی عرفانی به زندگی داشت. خواندن اشعارش خالی از لطف نیست و احساس خوب شاعرانه را به اهل دل هدیه می دهد.

به باور سیمین دانشور؛ شعر مصدق در عین ساده و صمیمی بودن از کسی تقلید نمی‌کند. روایی و توصیفی بودن این اشعار و در عین حال استعاری بودنشان، آن‌ها را در ذهن مردم ماندگار کرده است. اشعار حمید مصدق نمادین است و به دردها و رنج‌های مردم زمانه‌اش پرداخته است.

در محضر محتشم کاشانی / اهل ستم به پهلوی خیرالنسا زدند …آن در که جبرئیل امین بود خادمش / اهل ستم به پهلوی خیرالنسا زدند / چون روی در بقیع، به زهرا خطاب کرد / وحش زمین و مرغ هوا را، کباب کرد

در محضر هاتف اصفهانی / حیف از فاطمه آن نخل جوان …حیف از آن گوهر ارزنده که بود / در جهان خیل نکویان را شاه / حیف از آن شمع فروزنده که بود …

در محضر شهریار / هجده‌ ساله بانویی پُر شور … ماه آن شب خموش و سرگردان / روی صحرا و دشت می تابید / نور غم‌رنگ و حزن‌پرور ماه