غزل ۲۶۵ حافظ (برنیامد از تمنای لبت کامم هنوز) به همراه شرح
شرح غزل ۲۶۵ حافظ / برنیامد از تمنای لبت کامم هنوز
برنیامد از تمنای لبت کامم هنوز
بر امید جام لعلت دردی آشامم هنوز
روز اول رفت دینم در سر زلفین تو
تا چه خواهد شد در این سودا سرانجامم هنوز
ساقیا یک جرعه ای زان آب آتشگون که من
در میان پختگان عشق او خامم هنوز
از خطا گفتم شبی زلف تو را مشک ختن
می زند هر لحظه تیغی مو بر اندامم هنوز
پرتو روی تو تا در خلوتم دید آفتاب
می رود چون سایه هر دم بر در و بامم هنوز
نام من رفته است روزی بر لب جانان به سهو
اهل دل را بوی جان می آید از نامم هنوز
در ازل داده است ما را ساقی لعل لبت
جرعه جامی که من مدهوش آن جامم هنوز
ای که گفتی جان بده تا باشدت آرام جان
جان به غم هایش سپردم نیست آرامم هنوز
در قلم آورد حافظ قصه لعل لبش
آب حیوان می رود هر دم ز اقلامم هنوز
بیشتر بخوانید: زندگینامه حافظ شیرازی شاعر و حکیم قرن هشتم
شرح غزل ۲۶۵ حافظ (شرح غزل برنیامد از تمنای لبت کامم هنوز)
برنیامد از تمنای لبت کامم هنوز
بر امید جام لعلت دردی آشامم هنوز
هنوز از لب شیرین تو کام برنگرفتم و به آرزو نرسیدم و همچنان به امید نوشیدن شراب لعل گون لبت، دُردی آشام هستم.
دُرد: گل و لای ته شراب
دُردی آشام: شراب خوار
روز اول رفت دینم در سر زلفین تو
تا چه خواهد شد در این سودا سرانجامم هنوز
همان روز اول با دیدن گیسوی تابدار و زیبایت دینم تباه شد تا ببینیم که در این عشق و جنون چه سرانجامی خواهم داشت.
بیشتر بخوانید: حافظ شیرازی شاعری بی همتا
ساقیا یک جرعه ای زان آب آتشگون که من
در میان پختگان عشق او خامم هنوز
ای ساقی یک جرعه از آن شراب سرخ آتشین به من بنوشان که در میان عاشقان باتجربه عشق او هنوز خام و بی تجربه ام.
آب آتشگون: شراب
از خطا گفتم شبی زلف تو را مشک ختن
می زند هر لحظه تیغی مو بر اندامم هنوز
یک شب به اشتباه گیسوی خوشبوی تو را مشک ختن نامیدم و از آن پس هر لحظه موهای تنم چون تیغی بر اندامم فرو می رود.
پرتو روی تو تا در خلوتم دید آفتاب
می رود چون سایه هر دم بر در و بامم هنوز
از زمانی که آفتاب فروغ چهره درخشان تو را در خلوت من دید چون سایه هنوز هم بر در و بام من پنهانی بالا می رود و می گریزد.
بیشتر بخوانید: حافظ انسان شناس بزرگ؛ نوشته ای از دکتر دینانی
نام من رفته است روزی بر لب جانان به سهو
اهل دل را بوی جان می آید از نامم هنوز
روزی معشوق به اشتباه نام من را به زبان آورد هنوز از نام من بوی جان و حیات به مشام عاشقان و عارفان می رسد.
سهو: اشتباه
در ازل داده است ما را ساقی لعل لبت
جرعه جامی که من مدهوش آن جامم هنوز
ای معشوق در ازل لب سرخ و می گون تو جرعه ای شراب به ما نوشاند که هنوز هم از نوشیدن آن مست و مدهوش و بی خبرم.
ای که گفتی جان بده تا باشدت آرام جان
جان به غم هایش سپردم نیست آرامم هنوز
ای کسی که گفتی در راه عشق جان بباز تا به آرامش خاطر برسی، در راه غم های عشق معشوق جان باختم ولی هنوز به آرامش دست نیافتم.
بیشتر بخوانید: بررسی رزق و روزی در اشعار حافظ شیرازی
در قلم آورد حافظ قصه لعل لبش
آب حیوان می رود هر دم ز اقلامم هنوز
حافظ روزی داستان لب شیرین و حیات بخش یار را نوشت و هنوز هر لحظه از قلم های من آب زندگی می چکد.
در این شرح غزل حافظ از کتاب های حافظ نامه و شاخ نبات حافظ نیز استفاده شده است.
حافظ نامه؛ که به مفاهیم کلیدی ابیات دشوار حافظ توسط بهاء الدین خرمشاهی پرداخته شده است.
شاخ نبات حافظ؛ شرح غزل حافظ است که توسط دکتر محمدرضا برزگر خالقی نوشته شده است.
مجله اینترنتی تحلیلک
