حضور و مراقبت استاد صمدی آملی – مجلس هجدهم / موت اسود، موت ابیض، موت احمر و موت اخضر: موت احمر خون دادن در میدان رزم است، موت ابیض روزه گرفتن و دل را نورانی کردن است، موت اخضر صبر در برابر سختی‌ها و بلاهای طبیعی است؛ ولی از همه مهم تر موت اسود است که فحش و ناسزا شنیدن و بی احترامی ها را تحمل کردن و در عین حال، در توحید الصمد قرآنی مراقبت داشتن و عندیّت را حفظ کردن و از ارتباط با عوالم ملکوتی دست نکشیدن است.
حضور و مراقبت استاد صمدی آملی – مجلس هفدهم / سرمایه توحید صمدی قرآنی در مقام حضور و مراقبت – تضاد و تزاحم: در این عالم، چون آب و آتش دو ضد می‌باشند و اگر شرایط آن دو آماده نباشد قابل جمع نیستند، لذا حکم تضاد در آن‌ها پیدا می‌شود، اما اگر از این عالم طبیعت بالا برویم، در آنجا که مقام الهیّت محضه است، دیگر شیطان راه ندارد و یزید و یزیدیان قدرت رسیدن به آن مراتب را پیدا نمی کنند تا تزاحم و تضادی ایجاد شود.
حضور و مراقبت استاد صمدی آملی – مجلس شانزدهم / ضرورت وجود استاد در مراقبت عرفانی: اگر کسی بخواهد در وادی مراقبت عرفانی قدم گذارد، باید استاد داشته باشد و اگرچه ممکن است بدون استاد به موفقیت‌هایی دست یابد ولی اگر مراقبت او تام شود، این خطر وجود دارد که در مقابل تمثلات و فیوضات ماوراء طبیعت چون آن‌طور که باید با عالم تجرد خو نکرده، سر از جنون در آورد و یا به موت طبیعی از دنیا برود. نمونه این‌گونه مجانین در طول تاریخ بسیار مشاهده شده است…
حضور و مراقبت استاد صمدی آملی – مجلس پانزدهم / جایگاه توحید صمدی قرآنی و جایگاه شیطان: گاه انسان اشتباه می‌کند و به دست‌اندازی می‌افتد و به واسطه آن اشتباه به بلایی دچار می‌شود و به واسطه بلا دلش می‌شکند. انسان تا دل‌شکسته است می‌تواند با خدا حرف بزند، ولی به‌محض اینکه از دل‌شکستگی درآمد شیطان جلوی او را می‌گیرد، مگر آنکه دائماً با آه همدم شود. فرمایش آقا در الهی‌نامه لطایف بسیاری دارد، آنجا که می‌فرماید: الهی! عمری آه در بساط نداشتم و اینک جز آه در بساط ندارم…
حضور و مراقبت استاد صمدی آملی – مجلس چهاردهم / موت طبیعی و موت ارادی: آنچه کمال است موت ارادی است. البته در موت طبیعی ماوراء طبیعت مکشوف می‌شود و نفس چون تجرّد دارد، به محض اینکه از کثرت جسم مادی دست برداشت، می‌بیند حرکت جوهری بر او جلوه کرده است؛ زیرا ذات او مجرّد است و با عالم تجرّد مشابهت دارد و این مشابهت و سنخیت سبب حصول ادراک است که این ادراک، یا شیرین و لذت آور است یا دهشت آور و وحشت آور.
حضور و مراقبت استاد صمدی آملی – مجلس سیزدهم / معنای مراقبت و روش محاسبه نفس: انسان باید مراقبت خود را ارتقا دهد و همواره به آیه مراقبت اعنی کریمه “و اعلموا ان الله یعلم ما فی أنفسکم فاحذروه” توجه داشته باشد؛ زیرا خداوند می‌فرماید بدانید که خدا آنچه در جان‌های شماست می‌داند و لذا می‌فرمایند در مقام مراقبت باید او را رقیب خود ببینید و نفرمودند خودتان رقیب خود باشید، زیرا اگر انسان خودش رقیب خود باشد، باز همچون صاحب نفس مستکفی است، نسیان به سراغش می‌آید و به اندک چیزی از مراقبت به در می‌رود، اما اگر حق را رقیب خود ببیند علم به علم پیدا می‌کند؛ یعنی در حقیقت از علم بسیط در می‌آید و به علم به علم می‌رسد.
حضور و مراقبت استاد صمدی آملی – مجلس دوازدهم / مراقبت عرفانی و مراقبت اخلاقی در بیانات استاد صمدی آملی: مراقبت مربوط به طول روز و محاسبه مربوط به هنگام شب قبل از خواب است، همانند مغازه‌داری که در طول روز مراقب خرید و فروش مغازه است، اما وقتی شب فرا می‌رسد، خرید و فروش روزانه‌اش را محاسبه می‌کند. آن مغازه‌دار باید در طول روز حواسش را جمع کند که کم‌فروشی نکند، زیاد فروشی نکند، ربا ندهد و نگیرد و خلاصه کسبش کسب حلال باشد و بعد از همه این‌ها وقتی شب فرا می‌رسد، حساب کند و ببیند چه مقدار کسب کرده و درآمدش نسبت به روز گذشته چگونه بوده و…
حضور و مراقبت استاد صمدی آملی – مجلس یازدهم / اقسام کسب: کسب به‌اندازه ضرورت زندگی و رفع نیاز برای زن و فرزند و شوهر دادن و عروس گرفتن برای بچه‌ها واجب است؛ پس یکی از واجبات کسب حلال است، آن هم با توجه به‌عنوان کسب و اکتسابی که در بحث‌های قبلی در رساله انسان در عرف عرفان به عرض مبارک‌تان رساندیم.
حضور و مراقبت استاد صمدی آملی – مجلس دهم / حضور و توجه تام به انسان کامل: امام دائماً در حضور تام است و هیچ چیزی نمی‌تواند سر سوزنی از حضور و مراقبت تام امام کم کند. هیچ کدام از حوادث و وقایعی که برای امام پیش می آید اندکی از توجه او به حضرت حق نمی‌کاهد و همه افعال و کردار او عین حق است که پیغمبر فرمود هر جا علی باشد حق است و هر جا که حق است علی نیز هست.
حضور و مراقبت استاد صمدی آملی – مجلس نهم / حضور و توحید قرآنی: به عرض محضر رساندیم که بین حضور و توحید قرآنی اتحاد وجودی برقرار است که اگر بخواهیم از ناحیه وجود حق متعال به عالم نگاه کنیم حرف از توحید به میان می‌آید و اگر از جانب خودمان که در پیشگاه او تشرف داریم و اگر از جانب تمام موجودات که مشرّف به حضور انور حضرت حق‌اند به عالم نظر کنیم بحث حضور به میان می‌آید.
