غزل ۴۶۰ حافظ (سلیمی منذ حلت بالعراق) به همراه شرح
شرح غزل ۴۶۰ حافظ / سلیمی منذ حلت بالعراق
سلیمی منذ حلت بالعراق
الاقی من نواها ما الاقی
الا ای ساروان منزل دوست
الی رکبانکم طال اشتیاقی
خرد در زنده رود انداز و می نوش
به گلبانگ جوانان عراقی
ربیع العمر فی مرعی حماکم
حماک الله یا عهد التلاقی
بیا ساقی بده رطل گرانم
سقاک الله من کاس دهاق
جوانی باز می آرد به یادم
سماع چنگ و دست افشان ساقی
می باقی بده تا مست و خوشدل
به یاران برفشانم عمر باقی
درونم خون شد از نادیدن دوست
الا تعسا لایام الفراق
دموعی بعدکم لا تحقروها
فکم بحر عمیق من سواقی
دمی با نیکخواهان متفق باش
غنیمت دان امور اتفاقی
بساز ای مطرب خوشخوان خوشگو
به شعر فارسی صوت عراقی
عروسی بس خوشی ای دختر رز
ولی گه گه سزاوار طلاقی
مسیحای مجرد را برازد
که با خورشید سازد هم وثاقی
وصال دوستان روزی ما نیست
بخوان حافظ غزل های فراقی
بیشتر بخوانید: زندگینامه حافظ شیرازی شاعر و حکیم قرن هشتم
شرح غزل ۴۶۰ حافظ (شرح غزل سلیمی منذ حلت بالعراق)
سلیمی منذ حلت بالعراق
الاقی من نواها ما الاقی
از آن زمان که سلیمی (معشوق من) در عراق اقامت گزید، می بینم از فراقش آنچه می بینم. یعنی از دوری و هجرانش سخت در رنج و عذاب هستم.
الا ای ساروان منزل دوست
الی رکبانکم طال اشتیاقی
ای کاروان سالاری که به سوی منزل معشوق می روی، شوق من به دیدن سوارشدگان از حد گذشت.
الا: آگاه باش
رکبان: سواران
خرد در زنده رود انداز و می نوش
به گلبانگ جوانان عراقی
عقل را به زاینده رود بینداز و با آواز دلنشین جوانان عراقی شراب بنوش.
بیشتر بخوانید: حافظ شیرازی شاعری بی همتا
ربیع العمر فی مرعی حماکم
حماک الله یا عهد التلاقی
بهار عمر در چراگاه کوی شماست. ای زمان وصل، خدا تو را حفظ کند.
بیا ساقی بده رطل گرانم
سقاک الله من کاس دهاق
ای ساقی بیا جام بزرگ شراب بده. خداوند تو را از جام لبریز باده سیراب نماید.
رطل گران: پیاله بزرگ شراب
سقاک الله: خداوند تو را سیراب کند.
دهاق: لبریز
شرح غزل ۴۶۰ حافظ (شرح غزل سلیمی منذ حلت بالعراق)
جوانی باز می آرد به یادم
سماع چنگ و دست افشان ساقی
شنیدن آهنگ چنگ و رقص و پای کوبی ساقی زیبا، بار دیگر مرا به یاد روزهای خوش جوانی می اندازد.
می باقی بده تا مست و خوشدل
به یاران برفشانم عمر باقی
ای ساقی باقی مانده و دُردی شراب را بده تا شاد و سرخوش بقیه عمرم را به پای دوستان یک رنگ نثار کنم.
بیشتر بخوانید: حافظ انسان شناس بزرگ؛ نوشته ای از دکتر دینانی
درونم خون شد از نادیدن دوست
الا تعسا لایام الفراق
دلم از فراق یار و ندیدن او خون شد و به رنج افتاد. هان ای روزگار دوری و هجران، مرگ بر تو باد.
دموعی بعدکم لا تحقروها
فکم بحر عمیق من سواقی
اشک های مرا که پس از شما می ریزد، خوار و حقیر ندانید. چه بسا دریای عمیقی که از جوهای کوچک به وجود می آید.
دمی با نیکخواهان متفق باش
غنیمت دان امور اتفاقی
لحظه ای با دوستان نیکخواه خود همراه و همدل باش و کارهای پیش آمده و اتفاقی را غنیمت بدان.
متفق: همراه
بساز ای مطرب خوشخوان خوشگو
به شعر فارسی صوت عراقی
ای رامشگر خوش خوان خوش آواز، شعر فارسی را با آهنگ عراقی بنواز.
بساز: بنواز
بیشتر بخوانید: بررسی رزق و روزی در اشعار حافظ شیرازی
عروسی بس خوشی ای دختر رز
ولی گه گه سزاوار طلاقی
ای شراب، هرچند عروس زیبا و دلپسندی ولی گاهی لایق طلاق و جدایی هستی.
دختر رز: شراب
مسیحای مجرد را برازد
که با خورشید سازد هم وثاقی
فقط برازنده مسیحای پاک و وارسته است که با خورشید هم خانه شود.
مجرد: پاک
وثاق: خانه و منزل
وصال دوستان روزی ما نیست
بخوان حافظ غزل های فراقی
رسیدن به معشوقان زیبارو روزی و قسمت ما نیست، پس ای حافظ غزل های فراق و جدایی را بخوان.
در این شرح غزل حافظ از کتاب های حافظ نامه و شاخ نبات حافظ نیز استفاده شده است.
حافظ نامه؛ که به مفاهیم کلیدی ابیات دشوار حافظ توسط بهاء الدین خرمشاهی پرداخته شده است.
شاخ نبات حافظ؛ شرح غزل حافظ است که توسط دکتر محمدرضا برزگر خالقی نوشته شده است.
مجله اینترنتی تحلیلک
