هنگانی که قافیه مصراع اول در مصراع دوم بیت دوم تکرار شود به آن رد القافیه می گویند.

هنگامی که شاعر دو قافیه را در کنار هم بیاورد به آن ذوقافتین می گویند. ای از مکارم تو شده در جهان خبر / افکنده از سیاست تو آسمان سپر

تکرار مصراع اول در مصراع آخر را رد المطلع می‌گویند. در غزل «ای صبا نکهتی از کوی فلانی به من آر» حافظ همین مصراع که در مطلع آورده است را در آخر غزل تکرار کرده است.

طرد و عکس به این معنی است که مصراع اول را با تقدیم و تاخیر در مصراع دوم تکرار کنند. بوستان بر سرو دارد آن نگار دلستان / آن نگار دلستان بر سرو دارد بوستان

تکرار یا تکریر به این معنی است که در بیتی یک کلمه را دو بار پشت سر هم تکرار کنند.

اعنات یا التزام را لزوم مالایلزم نیز می‌گویند و به این معنی است که شاعر یا نویسنده به قصد آرایش کلام یا هنرنمایی آوردن حرفی یا کلمه‌ای را ملتزم شود که اصلا لازم نیست.

تشابه الاطراف یعنی لغتی در مصراع اول بیاید که در مصراع دوم تکرار شود. همچنین لغتی در مصراع دوم بیاید که در مصراع سوم تکرار شود، الی آخر.

رد العجز الی الصدر به این معنی است که کلمه‌ ای که در آخر بیت آمده در آغاز بیت بعدی تکرار شود.

رد الصدر الی العجز به این معنی است که تکرار یک واژه در آغاز و پایان بیت را می‌گویند. پار آن اثر مشک نبوده است پدیدار / امسال دمید آنچه همی خواست دلم پار

تکرار واژه به این معنی است که کلمه‌ای در جمله یا مصراع دو یا چند بار تکرار شود. گفتی ز خاک بیشترند اهل عشق من / از خاک بیشتر نه که از خاک کمتریم