تجزیه و تحلیل رنگ نارنجی

در این مقاله به بررسی رنگ نارنجی در ۵ فیلم زیر می پردازیم و خواهیم دید که رنگ نارنجی در ساخت یک فیلم از اهمیت بسزایی برخوردار است و بررسی خواهیم کرد که رنگ در فیلم ها چگونه در بیننده تاثیرگذار است.

دد خویان بی مرز و بوم(کری فوکوناگا)Beasts of No Nation

نارنجی اگرچه اغلب با گرما، انرژی و شوخ طبعی همراه است، اما می تواند احساس هشدار و احتیاط را نیز به ثبت برساند. آیین باستان کنفوسیونیسم نارنجی را با دگرگونی مرتبط می داند. در این سکانس فیلم به نقطه اوج خود می رسد – قهرمان ما اکنون شخصیتی کاملاً متفاوت دارد، تقریباً غیرقابل تشخیص است زیرا در سنگرهای نارنجی و تیره پیش می رود.

درخت زندگی(ترنس مالیک)The Tree of Life

درباره اینکه “درخت زندگی” یک شاهکار سینمایی است یا یک استمنا هنری محض است، چیزهای زیادی گفته شده است، اما چیزی که همه به اتفاق آرا می توانند در آن توافق کنند این است که این یکی از زیباترین فیلم هایی است که از لحاظ نقاشی یک صفحه نقره ای است. آرزوی کارگردان ترنس مالیک برای کشف وجود خدا و فیبر وجودی ما تصاویر زیبایی را ارائه می دهد. مثل غروب خورشید با رنگ نارنجی که از اندام یک درخت فیلتر شده است. نهرهای جاری از آب حیات بخش. یا یک پروانه که روی بازوی یک زن فرود می آید. فیلم از نظر بصری درمانی است.

مکس دیوانه: جاده خشم(جرج میلر)Mad Max: Fury Road

کلیت فیلم رنگ نارنجی دارد که در خدمت تقویت احساس آخرالزمانی ویرانه منظره است. عقیم، ناامید و بی پایان، بافتی شبیه به مریخ با ایجاد هرج و مرج، مخاطب را به دنیای دیگری می فرستد.

پدرخوانده (فرانسیس فورد کاپولا)The Godfather

نارنجی رنگ استقبال، غروب آفتاب گرم و کدو تنبل هالووین است. در صحنه افتتاحیه دفتر پدرخوانده دون با نور کهربا و نارنجی روشن شده است. این فیلم عاشقانه با سایه های نارنجی پاستلی روشن شده است. در طول فیلم سایه های نارنجی قرمزتر می شوند زیرا بیشتر در جهان جنایت نشان داده می شود. نیازی به استفاده از وسایل پرتقالی فیزیکی نیست که در کل فیلم های پدرخوانده استفاده می شود.

امیلی(ژان پیر ژونه)Amelie

رنگ نارنجی گرم از طریق الگوی رنگ درخشان طنین انداز می شود. درخشش زرد و نارنجی در سراسر فیلم وجود دارد، و با تکه های سبز و قرمز برای نشان دادن احساسات زودگذر بهتر به نمایش درآمده اند. تقریباً انگار که رنگ ها یک لنز رنگی هستند که از طریق آن منظره امیلی از شهر پاریس را تماشا می کنیم. فیلم امیلی قادر است با سوراخ کردن صریح آنها در طول فیلم، یک احساس سورئال، منحصر به فرد و در عین حال قابل شناسایی ایجاد کند.