بهار در شعر بهار … بهار آمد و رفت ماه سپند / نگارا در افکن بر آذر سپند

بهار در شعر شهریار … بهار آمد بهار ‌آمد خوش آمد / بهاری دلگشا و دلکش آمد / نگارین کاروان گل به صحرا / طلایی مهد و نیلی مفرش آمد

بهار در شعر نیما یوشیج … شکوه ها را بنه، خیز و بنگر / که چگونه زمستان سر آمد / جنگل و کوه در رستخیز است

عالم از تیره رویی در آمد

بهار در شعر سعدی شیرازی … جهان بی ما بسی بودست و باشد / برادر جز نکونامی میندوز

پروین در قصاید خود پس از بیانات حکیمانه و عارفانه روح انسان را بسوی سعی و عمل امید، حیات، اغتنام وقت، کسب کمال، همت، اقدام نیکبختی و فضیلت سوق می دهد.

در عبور روزهای آخر اسفند در این مطلب به شعرهایی از محمدرضا شفیعی کدکنی و قیصر امین پور و فریدون مشیری پرداخته ایم.

مژده ای دل که شب نیمه شعبان آمد / بر تن مرده و بی جان جهان جان آمد / بانگ تکبیر نگر در همه عالم بر پاست / همه گویند مگر جلوه یزدان آمد

احمدرضا احمدی شاعر کرمانی، یکی از برجسته ترین شاعران صاحب سبک معاصر است که علاوه بر سرودن شعر به نویسندگی، گویندگی و نقد هنری نیز مسلط است.

به دیدارم بیا هر شب؛ در محضر مهدی اخوان ثالث … بیا ای روشنی، اما بپوشان روی/ که می ترسم ترا خورشید پندارند/ و می ترسم همه از خواب برخیزند

امام علی در شعر مولانا / تا صورت پیوند جهان بود علی بود … تا صورت پیوند جهان بود علی بود / تا نقش زمین بود و زمان بود علی بود / شاهی که ولی بود و وصی بود علی بود / سلطان سخا و کرم و جود علی بود