بدرود یادگار روزهای برفی…
بدرود یادگار روزهای برفی
گاهی در شتاب زندگی در گوشه دنجی از حیاط خلوت دلت بنشین و رد پای اسفند را تماشا کن.
چشمانت را ببند و روزهای رفته را مرور کن. روزهایی که به یک چشم بر هم زدن آمد و دستی بر شانه خسته ما زدند و به یکباره رفتند.
چشمانت را ببند و به دور از هیاهوی روزهای آخر سال، بنشین و اسفند را نفس بکش. اسفند آخرین یادگار زمستان است. ساده از کنارش نگذر. حیف است که در شلوغی و ازدحام این روزها از دستت برود.
اسفند مرور تشویق و تنبیه های دل من و توست.
و فقط تو میدانی که مستحق تنبیه هستی یا سزاوار تشویق!!
فقط تو میدانی که رد پایت بر روزهای رفته، لبخند بر لبانت می نشاند یا اشک از چشمانت می بارد؟
آیا دستی را که به سویت دراز شده پس زده ای یا به یاری فشرده ای؟
آیا نگاه نگرانی را به نقطه امن آرامش رسانده ای؟
آیا دل شکسته ای را مرهم نهاده ای یا نمک بر زخم دردمندی بوده ای؟
آیا شوق را در وجود کودکی پرورانده ای یا ندانسته طعم تلخ زندگی را بر او چشانده ای؟
ببین در گذر یک ساله ات چه رد پایی از خودت به جا گذاشته ای؟
بیشتر بخوانید: زمستان را در زمان خودش رها کن / مجموعه داستان های شیوانا
سال ۱۴۰۰ رو به پایان است. سالی که در همین حوالی بی صبرانه منتظر آمدنش بودیم.
یادت هست؟
یادت هست، برای رسیدن به سال ۱۴۰۰ چگونه سراسیمه به این در و آن در می زدی؟
که اگر تو هم نمی دویدی، به وقتش می آمد و کنارت می نشست…
پس این روزها به جای دویدن های بیهوده اسفند را درک کن و آخرین حرف های دلت را به او بگو. از او بخواه که غم هایت را در کوله بارش بگذارد و با خود به دوردست ها ببرد و شادی را برایت به یادگار بگذارد.
با اسفند عاشقانه خداحافظی کن.. شاید فرصت دوباره ای نباشد.
اسفند را عاشقانه بدرقه کن…
و فریاد بزن؛
بدرود.. یادگار روزهای سپید …
بدرود…
مجله اینترنتی تحلیلک
