دکتر دینانی و حافظ؛ نوشته ای از دکتر دینانی به بهانه بزرگداشت حافظ
در مقدمه کتاب حافظ معنوی که به کوشش کریم فیضی به غزلیات خواجه شیرازی به روایت دکتر غلامحسین ابراهیمی دینانی پرداخته شده است، دکتر دینانی به بیان مطالب گسترده ای پیرامون حضرت لسان الغیب پرداخته که برشی از آن را انتخاب کرده و باهم می خوانیم.
دکتر دینانی و حافظ؛ نوشته ای از دکتر دینانی به بهانه بزرگداشت حافظ
دکتر دینانی
دیوان حافظ کتابی است که اگر خواسته باشیم برای آموزه های آن و پیامی که برای خوانندگان خود دارد، عنوان شایسته ای انتخاب کنیم، انسان شناسی به معنای ژرف و گسترده این کلمه، بهترین عنوان خواهد بود.
حافظ با زبان غزل به گونه ای سخن گفته که از قرن هشتم هجری تا کنون، بیش از هر شاعر پارسی گو بر ذهن و ضمیر مردم ایران اثر گذاشته است.
شعر حافظ در عین این که از شور عاشقانه سرشار و لبریز است، جهانی از خودشناسی را در خود نهفته دارد که به طور ضروری، خداشناسی شهودی را نیز به دنبال می آورد.
***
حافظ از جمله کسانی است که می کوشد به ژرفای ماهیت انسان راه یابد و از خصلت های ذاتی و گوهری او آگاه گردد. او به خوبی می داند که خصلت اختیار و توانایی برگزیدن، اساس عظمت و بنیاد بزرگی انسان را تشکیل می دهد و به همان اندازه باعث عظمت و بزرگی می شود، سعادت و شقاوت یا غم و شادی را نیز به دنبال خود می آورد.
جناب حافظ به گستره سخن خود آگاهی داشته و به درستی می دانسته است که دریافت کنندگان پیام او، همیشه و در همه جا حضور دارند.
او در ارسال پیام خود به محدوده جغرافیایی این جهان بسنده نمی کند، بلکه در فراسوی زمان و مکان مخاطب هایی را می شناسد که همواره گوش به پیام او سپرده اند و آن پیام را نیز پیوسته با خودشان حفظ و نگهداری می کنند. حافظ در مقطع یکی از غزلیاتش به این امر اشاره کرده، با صراحت تمام می گوید:
صبحدم از عرش می آمد خروشی عقل گفت
قدسیان گویی که شعر حافظ از بر می کنند
بیشتر بخوانید:
مجله اینترنتی تحلیلک
