اختلال اضطراب پس از سانحه نوعی اختلال روانشناختی است که عبارت است از داشتن احساسی مانند ترس شدید، وحشت ناشی از تهدید جسمی و جنسی، مرگ غیرمنتظره نزدیکان، تصادف، جنگ یا بلاهای طبیعی که فراتر از طاقت و ظرفیت روانی فرد است. این اضطراب معمولا پس از وقوع حادثه ای دردناک برای فرد رخ می دهد.
مورفین نوعی مخدر افیونی است که از گیاه خشخاش به دست می آید که خاصیت تسکین درد بالایی دارد و احساس سرخوشی ایجاد می کند. در پزشکی مرفین را معمولا برای دردهای شدید و حاد مصرف می کنند اما مصرف طولانی و خودسرانه آن باعث وابستگی و اعتیاد و عوارض جبران ناپذیری به مراه دارد.
هروئین نوعی مخدر افیونی است در آزمایشگاه و با پردازش شیمیایی از مرفین ساخته می شود و خاصیت آرام بخش و تسکین دهنده درد بالایی دارد. این ماده مخدر به شکل های مختلف تدخین، استنشاق و تزریقی مورد مصرف قرار می گیرد و علاوه بر ایجاد وابستگی و اعتیاد شدید در فرد مصرف کننده عوارض جبران ناپذیری را به همراه دارد.
اختلال وحشت زدگی یا حمله پانیک نوعی اختلال اضطرابی است که با هجوم ناگهانی ترس و اضطراب شدید همراه است و علائم جسمانی و روانی متعددی را به همراه دارد. برای درمان حمله پانیک نیاز است تا در ابتدا درمانگر به یک تشخیص درست برسد. دو درمانی که بیشترین تاثیر را بر روی حملات پانیک دارند دارو درمانی و درمان شناختی رفتاری است.
اختلال وحشت زدگی یا حمله پانیک نوعی اختلال اضطرابی است که با هجوم ناگهانی ترس و اضطراب شدید همراه است و علائم جسمانی و روانی متعددی را به همراه دارد.
تریاک یکی از پر مصرف ترین افیونی ها است که در بیشتر افراد جوامع افراد زیادی را به کام خود کشیده است. از علائم اعتیاد به تریاک می‌توان به بی‌خوابی، بی‌اشتهایی، افسردگی، تعریق زیاد و… اشاره کرد. متأسفانه وجود باورهای غلط در مورد خواص تریاک باعث شده که مصرف کنندگان آن عوارض و پیامدهای خطرناک آن را نادیده بگیرند.
مواد مخدر را می توان براساس نوع تاثیر آن بر مصرف کنندگان به چهار دسته کلی داروهای کند کننده یا آرامبخش، مواد افیونی، مواد محرک زا و داروهای توهم زا تقسیم بندی کرد. سوءمصرف هرکدام از این ۴ دسته باعث اعتیاد و وابستگی شده و عوارض جبران ناپذیری را به همراه دارد.
اختلال کندن مو یا تریکوتیلومانیا، یک اختلال روانی است که در آن فرد میل شدیدی به کندن موی سر، ابرو، مژه و دیگر نقاط بدن خود دارد و نمی‌تواند در مقابل این رفتارهای اجبارگونه مقاومت کند. این رفتار ها بیشتر در زمان‌هایی که فرد دچار تنش است، شدت پیدا می‌کند و با کندن موی خود به احساس آرامش و لذت دست می‌یابد.
اختلال وسواس پوست کنی نوعی اختلال اضطرابی و نشانه اصلی آن میل شدید به کندن پوست بدن به صورت غیر ارادی یا برای کاهش اضطراب است. درمانگران برای درمان این اختلال اغلب از روش های درمان وسواس جبری و بیشتر از درمان دارویی و روان درمانی استفاده می کنند.
اختلال وسواس پوست کنی نوعی اختلال اضطرابی روانشناختی است که در آن فرد مبتلا میل و هوس شدید و مکرری برای کندن پوست خود دارد، تا جایی که باعث آسیب رساندن به پوست و گوشت تن خود می شود.
