مربیان بزرگ همه ابعاد شخصیتی فرد را پرورش می دهند، نه فقط بعد شغلی را

پرورش  ابعاد شخصیتی

مدیران به آموزش هایی بهتر و بیشتر از آنچه که امروزه در اختیار دارند نیازمندند.

بر اساس یک تحقیق جدید نابرابری و عدم تعادل در زمینه درخواست منابع بسیار تشدید یافته است.

در حالیکه ۷۵% مردان و زنان شاغل نیاز به مربی دارند شرایط تنها برای ۳۷% آن ها مهیا است.

علاوه بر این بیشتر کسانی هم که تحت عنوان مربی در این زمینه فعالیت می کنند آنطور که باید تاثیرگذار نیستند!

زیرا بیشتر تمرکزشان بر روی پرورش بعد شغلی افراد است تا ابعاد شخصیتی.

در سال ۲۰۱۸ من به همراه متصدی کتابخانه دانشگاه استنفورد چند ساعتی را به بررسی تمام مقالات، تحقیقات و کتاب های موجود مرتبط با مبحث مربیگری پرداختیم.

متوجه شدیم که اکثریت آن ها متمرکز بر نحوه آموزش در محیط کار و اداره برنامه های گسترده سازمانی هستند.

به طور قابل ملاحظه ای تعداد مطالب مرتبط با آنالیز یا توصیه هایی راجع به چگونگی آموزش جامع یک فرد در تمام زمینه ها از جمله رفتار، ارزش ها، ارتباطات، مسائل مالی و حتی حالات روانی بسیار کم بود.

به عنوان کسی که ۳۵ سال مدیر اجرایی وال استریت بوده، مربی بسیاری از دوستان و همکاران بوده و اکنون رئیس یک موسسه آموزش روابط بین الملل است، آموخته ام که این روش همه جانبه ی آموزش به مراتب تاثیرگذاری بیشتری در به ثمر نشاندن پتانسیل های افراد دارد.

در حقیقت این یکی از زیبایی های مربیگری است و چیزی است که آن را از آموزش مهارت های صرفا اجرایی متمایز می سازد.

پرورش کل ابعاد شخصیتی یک افراد نیازمند تلاش، زمان و تفکر بیشتری است. در ادامه به بررسی چند روش برای انجام بهتر این کار می پردازیم.

ادامه دارد…

برگرفته از مقاله Rick Woolworth در سایت www.hbr.org

مجله اینترنتی تحلیلک