کتاب نفس المهموم یکی از معتبرترین کتاب ها در زمینه وقایع کربلا و زندگینامه امام حسین علیه السلام نوشته شیخ عباس قمی است. ترجمه این کتاب توسط علامه میرزا ابوالحسن شعرانی تحت عنوان دمع السجوم انجام شده است.
در فصل دوم باب اول این کتاب جلیل القدر چهل حدیث در ثواب گریستن بر مصیبت امام حسین علیه السلام، ثواب لعن قاتلان ایشان و اخباری که در مورد شهادت آن حضرت وارد شده است، بیان شده که این احادیث را خدمتتان تقدیم می داریم. امید که مورد قبول آستان حضرتشان افتد…
حدیث بیست و نهم
به سند متّصل از شیخ مفید در ارشاد از ام سلمه -رضى اللّه عنها- گفت: رسول خدا صلّى اللّه علیه و آله و سلّم شبى از نزد ما بیرون رفت و غیبت او طول کشید آنگاه بیامد ژولیده موى و گردآلوده و مشت او بسته، گفتم: یا رسول اللّه چه مى‌شود که تو را ژولیده موى و گردآلوده مى‌بینم؟
فرمود: در این وقت شبانه مرا به موضعى از عراق بردند که آن را کربلا گویند و در آنجا کشتارگاه حسین فرزندم و جماعتى از فرزندان و اهل بیت مرا به من نشان دادند و از خونهاى آنها برداشتم و اکنون در دست من است و دست بگشود و فرمود: این را بگیر و نگاه دار.
پس بگرفتم دیدم چیزى مانند خاک امّا سرخ است و آن را در قاروره‌اى نهادم و سر آن را بستم و نگاهداشتم چون حسین علیه السّلام به جانب عراق بیرون شد شیشه را بیرون مى‌آوردم هر روز و شب مى‌بوییدم و به آن نگاه مى‌کردم و مى‌گریستم براى مصیبت آن حضرت، پس چون روز دهم محرّم شد و آن روزى است که حسین علیه السّلام کشته شد آن را اوّل روز بیرون آوردم چنان بود که بود و چون آخر روز بیرون آوردم ناگهان دیدم خونى تازه سرخ است و در خانۀ خود فریاد زدم و بگریستم و اندوه خویش پوشیده داشتم مبادا دشمنان در مدینه بشنوند و در شادمانى نمودن شتاب کنند پس آن روز و وقت را پیوسته در خاطر خود نگاه مى‌داشتم تا خبر مرگ آن حضرت را آوردند و حقیقت آشکار شد»
مجله اینترنتی تحلیلک
