سلامت (دهان و دندان)
انواع پروتز دندان و موارد استفاده از آن ها
از پروتز دندان به عنوان یک جانشین و یا دندان مصنوعی برای دندان های از دست رفته و یا زیبایی فک و صورت استفاده می شود. که دندانپزشک بر حسب نیاز یکی از انواع متحرک و ثابت را برای بیمار تجویز می کند.
پروتز های دندانی به دو گروه تقسیم می شود:
۱– پروتزهای متحرک
پروتزهایی است که بیمار می تواند آن ها را از دهان خود خارج کند. پروتز های متحرک دو نوع است: پروتز های متحرک کامل و پروتزهای متحرک نیمه کامل
پروتز های متحرک کامل: فردی که به این نوع پروتز احتیاج پیدا می کند تمام دندان های خود را از دست داده است. و این نوع پروتز یک دست دندان است.
پروتزهای متحرک ناکامل: این نوع پروتز در بیمارانی که هنوز چند دندان سالم در دهان دارند و یا فقط چند دندان خود را از دست داده اند استفاده می شود.
پروتز دندان اوردنچر: اوردنچر نیز نوعی درمان پروتز دندانی متحرک است که در واقع دست دندان کاملی بوده که روی دو پایه دندانی یا چند پایه ایمپلنت می نشیند. به نسبت پروتز کامل دندان راحت تر است اما به هر حال متحرک است و راحتی آن از پروتز ثابت دندان کمتر است.
۲- پروتزهای ثابت
پروتزهایی هستند که فرد نمی تواند آن را از دهان خود خارج کند.
روکش: این پروتز جایگزین تاج دندان می شود. در دندان هایی که ریشه ی دندان سالم است ولی قسمت زیادی از تاج دندان از دست رفته است و با روش های معمولی قابل ترمیم نیست، از روکش استفاده می شود.
در برخی موارد و به علل گوناگون ممکن است تاج دندان از نظر زیبایی مشکل داشته باشد (شکل و رنگ نامناسب)، در این مورد نیز از روکش استفاده می شود.
پل: این پروتز جانشین دندان یا دندان های از دست رفته می شود و دندان های دو طرف محلی که دندان ندارد را به هم متصل می کند. دندان های دو طرف ناحیه ی بی دندان را دندان های پایه و دندان های جایگزین شده را پونتیک می گویند.
به این علت که در این نوع پروتز فقط تاج دندان (دندان های) از دست رفته جایگزین می شود، دندانپزشک ناچار است برای تامین گیر پروتز، تاج دندان های کناری را تراش دهد و آن ها را آماده ی پذیرش روکش نماید.
پروتز پل شامل یک یا چند دندان مصنوعی است که به روکش دندان های پایه متصل است. برای استفاده از این نوع پروتز باید در دوطرف ناحیه ی بی دندان، دندان وجود داشته باشد و این دندان ها به اندازه ی کافی قدت و استحکام داشته باشند که بتوانند به عنوان دندان پایه عمل کنند.
اگر محل بی دندان به صورتی باشد که فقط در یک طرف آن دندان وجود داشته باشد، بهتر است از پروتز های متحرک استفاده شود.
پروتز های پیوندی
ایمپلنت یعنی وارد کردن یک جسم خارجی (به صورت کامل یا نیمه کامل) در داخل بدن به طوری که آن جسم جانشین عضوِ از دست رفته ی بدن شود.
ایمپلنت دندانی یک میله از جنس فلز یا مواد دیگر است که داخل استخوان فک قرار داده می شود تا به عنوان پایه برای دندان مصنوعی عمل کند.
این نوع پروتز نیاز به دندان های پایه ندارد. بنابراین نیازی به تراشیدن دندان های ندارد. و روکش روی آن ها قرار نمی گیرد.
مزایا و معایب پروتزهای دندانی
پروتزهای متحرک معمولا ارزان قیمت است و بیمار می تواند به راحتی آن ها را از دهان خارج و تمیز کند و دوباره در داخل دهان قرار دهد اما به دلیل متحرک بودن، ممکن است موقع غذا خوردن یا صحبت کردن کمی جابجا شود.
پروتز های ثابت موقع غذا خوردن یا صحبت کردن حرکت نمی کند و طبیعی تر به نظر می رسند. اما هزینه بیشتری دارد و تمیز کردن آن به دقت بیشتری نیاز دارد.
مجله اینترنتی تحلیلک
