بررسی رزق و روزی در اشعار عبید زاکانی و سلمان ساوجی

بررسی رزق و روزی در اشعار عبید زاکانی و سلمان ساوجی

در ادامه بررسی موضوع رزق و روزی در ادبیات این بار به سراغ اشعار عبید زاکانی و سلمان ساوجی رفته ایم.

رزق و روزی در اشعار عبید زاکانی

خواجه نظام الدین عبیدالله زاکانی قزوینی شاعر و نویسنده قرن هشتم هجری است. از آثار منظوم او می توان به شعرهای مطایبه و هزل که همه به قصد عیب جویی از کردارها و گفتارهای معاصران و انتقاد از مردم فاسد است، نام برد.

در قالب های مختلف از جمله ترجیع بند، مثنوی، قطعه و رباعی شعر سروده است. یکی از مثنوی های معروف عبید زاکانی، مثنوی عشاق نامه است.

بهترین اثر منظوم عبید زاکانی منظومه موش و گربه است که از جمله بهترین منظومه های انتقادی در ادبیات فارسی است.

از آثار منثور عبید زاکانی می توان به رساله اخلاق الاشراف، رساله ریش نامه (که نثر و نظم درهم آمیخته شده اند)، رساله صد پند، رساله تعریفات اشاره کرد و معروف ترین اثر منثور او رساله دلگشا است که این رساله در دو بخش عربی و فارسی تألیف شده و در هر بخش حکایت های کوتاه وجود دارد.

بیشتر بخوانید: بررسی رزق و روزی در آثار سعدی شیرازی با نگاه ویژه به گلستان

رزق و روزی در اشعار عبید زاکانی

عبید زاکانی در غزلی می گوید:

ما گدایان بعد از این از کار و بار آسوده ایم

چون به روزی قانعیم از روزگار آسوده ایم

رزق و روزی در اشعار عبید زاکانی

همچنین در منظومه زیبای موش و گربه در بیتی می گوید:

گربه چون موشکان بدید بخواند

رزقکم فی السماء حقانا

اشاره به آیه ۲۲ سوره ذاریات دارد که می فرماید رزق و روزی شما در آسمان است.

بیشتر بخوانید: بررسی رزق و روزی در آثار عطار نیشابوری

رزق و روزی در اشعار سلمان ساوجی

سلمان ساوجی شاعر قرن هشتم هجری است. سلمان ساوجی در بعضی از اشعار خود به استقبال غزل های سعدی و مولانا رفته است. او علاوه بر دیوان دو مثنوی جمشید و خورشید و فراقنامه دارد.

در قصیده (در موعظه و نصیحت) می گوید:

بدان قدر که بیابی ز رزق راضی شو

چو بیش و کم همه در قبضه ی قدر یابی