بینایی نوزاد در بدو تولد به اندازه شنوایی او خوب نیست و فقط می‌تواند اشیائی را که در فاصله ۲۰ تا ۲۵ سانتی متری صورتش قرار دارند، ببیند.

چگونگی بینایی نوزاد در هفته های نخست

هفته اول تولد: در روزهای اول تولد نوزاد تنها قادر به تمرکز در حد چند ثانیه روی اشیایی است که نزدیکتر از ۳۰ سانتی متر است یعنی همان فاصله متوسط بین نوزاد و صورت مادرش موقع شیردهی.

نوزادان در روزهای اول فقط قادر به تشخیص رنگ های سفید و خاکستری هستند.

تغییر طرفین در هنگام شیردهی اهمیت زیاد دارد و باعث تحریک مساوی در هر دو چشم می شود.

هفته دوم: در این هفته نوزاد قادر به تشخیص چهره های آشنای اطراف خود است.

هفته سوم: تمرکز بر روی فرد و یا شیء طولانی تر می شود، به همین دلیل توصیه می شود با او دائما صحبت نمایید تا سبب تحرک بینایی شود.

هفته چهارم: در این زمان قادر به تشخیص اشیای اطراف خود است و برای تعقیب اجسام گردن خود را به راست یا چپ تکان می دهد.

بعد از این سن قادر به تعقیب نور با کمک چشم و سر است.

وقتی یک کودک متولد می شود، به محض اینکه نور به چشمش می خورد سیستم بینایی نوزاد شروع به کار کرده و عضلات خاص داخلی چشم که عضلات مژه ای هستند، به طور اتوماتیک منقبض می شوند و تصاویر روشن را روی شبکیه که در پشت کره چشم قرار دارد، می اندازند. نوزادان در ۲ ماهگی دید کامل به معنای دیدن تصاویر را روی شبکیه را دارند. (تصاویر را روشن و واضح دارند)

بیشتر بخوانید: پرسش های متداول و مهم مادران درباره نوزادان

قدرت شنوایی نوزاد

نوزادان با قدرت شنوایی کامل متولد می شوند، ولی هنوز بخش هایی از مغز که به صداهای پیچیده پاسخ می دهد تکامل پیدا نکرده است.

شیرخوار صدای زنانه را ترجیح می دهد.

نوزادان در زمان تولد صدای والدین خود را می شناسند و در ۳ روزگی صدای مادر خود را از سایرین افتراق می دهند.

برای کمک به تکامل شنوایی نوزاد، با او صحبت کنید، برایش کتاب بخوانید، آواز بخوانید و یا با هم موسیقی گوش کنید.

با تشکر از دکتر شادی مدرس

مجله اینترنتی تحلیلک