«جوش دوره» آیینی ۱۵۰ ساله در مهریز
جلوه‌های ارادت و محبت مردم مهریز به حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام در آیینی با عنوان «جوش دوره» در ماه محرم به اوج خود می‌رسد، البته این نوع عزاداری مخصوص محلات قدیمی این شهر است و قدمت آن به ۱۵۰ سال پیش باز می‌گردد.
در این مراسم که در اکثر حسینیه‌های مهریز برگزار می‌شود، یک نفر به عنوان چاووشیخوان همراه با گروه جوش دوره زن، با مرثیه سرایی و خواندن شعرهایی در سوز و گداز و شرح حال شهادت سالار شهیدان و یاران با وفایش، هماهنگی لازم را بین عزاداران ایجاد می‌کند و گروه‌های شرکت‌کننده به ترتیب جواب می‌دهند و دور می‌زنند.
معمولاَ عزاداران در این سبک سوگواری در دو گروه کنار هم قرار می‌گیرند و هر شخص با دستان خود گوشه‌ای از لباس دیگری را گرفته و آرام پاهای خود را به سبک خاصی و به طور هماهنگ به زمین می‌زنند و همزمان با سینه‌زنی به دور محوری در وسط حسینیه‌ها که معمولاً کَلَک یا نخل است، می‌چرخند و نوحه‌خوانی می‌کنند.
پیر غلامان اباعبدالله علیه السلام و افراد مسن‌تر که از تجربه بیشتری در اجرای این سبک برخوردار هستند، با اجرای آن جلوه‌ای زیبا در عرض ارادت به سالار شهیدان حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام به نمایش می‌گذارند.
«یاران عزای کیست که در دشت کربلا، ماتم نشین ملائک و صاحب عزا خداست» و «آفتاب گرم کربلا، تابیده بر امام ما و سبب، این ساز خدایا که حسین بن علی، شفیع شمر ستم جوی بد اختر نشود»، از مهم ترین ابیاتی است که در این مراسم نوحه‌خوانی زمزمه می‌شود.
منبع: ایسنا
مجله اینترنتی تحلیلک
