حکایت ای که مشتاق منزلی مشتاب

روزی بغرور جوانی سخت رانده بودمتند رفته بودم(۱) و شبانگاه به پای گریوه‌ایکوه پست(۲) سست مانده. پیرمردی ضعیف از پس کاروان همی‌آمد و گفت: چه خُسبی که نه جای خفتن است؟

گفتم: چون روم که نه پای رفتن است؟ گفت: این نشنیدی که صاحبدلان گفته‌اند: رفتن و نشستن به که دویدن و گسستن.

ای که مشتاق منزلی مشتاب
پند من کار بند و صبر آموز

اسب تازی دو تگ رود به شتاب
واشتر آهسته می رود شب و روز

معنی لغات و عبارت های دشوار

۱. تند رفته بودم

۲. کوه پست

بیشتر بخوانید:

• حکایت هرگز کسی به جهل خویش اقرار نکند
• حکایت جوانی خردمند از فنون فضایل حظی وافر داشت

مجله اینترنتی تحلیلک