در شبستان شعر معاصر همراه با چهره ماندگار ادبیات منوچهر آتشی
خانه ات سرد است؟
خورشیدی در پاکت می گذارم
و برایت پست می کنم
ستاره کوچکی در کلمه ای بگذار
و به آسمانم روانه کن
بسیار تاریکم
منوچهر آتشی؛ شاعر، روزنامه نگار و مترجم معاصر ایرانی است. او را از نمایندگان سبک “شعر حجم” می دانند. ( این شیوه با استفاده از واژگان کم، فضاهای خاص شعری را ایجاد می کند)
منوچهر آتشی در مورد رابطه اش با شعر می گوید:
من هرگز از بیرون وارد شعر نمی شوم، بلکه از درون شعر به بیرون سرک می کشم. من پنجاه سال است محاط در شعرم. همه چیزم را به پایش ریخته ام و این ادعا نیست. خیلی ها می دانند. در واقع من استمرار بلا انقطاع شعرم. من و شعرم در هیئتی جدایی ناپذیر، مثل یک جریان، در بستر مکان و زمان، می غلتیم و می رویم.
وی چندین روز قبل از مرگش در مراسم چهره های ماندگار به عنوان چهره ماندگار ادبیات معرفی شد.
اشعارش نغز و زیباست و دل را به آسمان خاطرات می برد…
همه جا می بینمت
به درخت و پرده و آینه
نمی دانم اما
تو مرا دنبال می کنی
یا من ترا
ای چشم شیرین زیبا
به گلها می بینیم و می بینمت
به گلها نشسته ای و می بینیم
بر آب می نگرم و می بینمت
در آب می لرزی و می بینیم
تو مرا جست و جو می کنی یا من ترا ای چشم شیرین دلربا
همه رویاهایم را نیلوفری کرده ای
و همه خیال هایم را به بوی شراب آغشته ای
همه جا
گرمای خانه و جان و جهان است حضورت
ولی چشم که باز می کنم
نمی بینمت دیگر
با آن که می دانم
تو می بینیم همه جا
من شیدای توام
یا تو مرا گرفته ای به بازوی سودا
ای چشم شیرین بی پروا
گزیده اشعار منوچهر آتشی
مجله اینترنتی تحلیلک
