طول عمر کودکان اوتیسم

بر اساس تحقیقات متعدد مشخص شده است که طول عمر کودکان اوتیسم کمتر یا بیشتر از دیگران نیست و طبق آمارهای انجام شده ۸۵ درصد مبتلایان به طیف اوتیسم مانند افراد معمولی، بسته به شرایط و رفتار مختلف محیط زندگی، عمر طبیعی دارند.

طول عمر کودکان اوتیسم کوتاه نیست با این حال به عوامل متعددی مثل آموزش درست، برخورد اطرافیان و حتی زمان تشخیص و شروع درمان بستگی دارد.

بسیاری از خانواده ها که با مسئله اوتیسم سر و کار دارند، باور حمایت همه جانبه را با فرمانبرداری همه جانبه از فرد اوتیسم اشتباه می گیرند و از عهده تشخیص این دو مورد از هم بر نمی آیند اما باید توجه داشت که توجه بیش از حد به مبتلاین طیف اوتیسم هیچ تأثیری در روند بهبودی آنها ندارد و نحوه حمایت و برخورد صحیح با مبتلایان اوتیسم نیاز به آموزش های متعدد دارد.

تحت آموزش قرار گرفتن اعضای خانواده فرد مبتلا به اوتیسم سبب بهبود زندگی فرد مبتلا شده و حتی بعضا استعدادهای درخشانی در آنها شکل می گیرد که هیچ وقت امکان شکل گرفتن آن در یک فرد معمولی ممکن نبوده و همین امر می تواند باعث بالا بردن کیفیت زندگی و در نهایت افزایش طول عمر کودکان اوتیسم شود.

بیشتر بخوانید: انواع رفتار درمانی اوتیسم

متخصصان همواره بر این باورند که دلسوزی بیش از حد به افراد مبتلا به اوتیسم و افسوس خوردن به حال آن ها نه تنها تاثیر مثبت بر بهبودی آن ها ندارد بلکه می تواند بر کیفیت زندگی آن ها تاثیر منفی بگذارد.

در کل باید گفت منظور از کوتاه و بلند بودن طول عمر کودکان اوتیسم، همان کوتاه یا بلند بودن کیفیت زندگی آن فرد است که تمام آن بسته به شرایط زندگی و آموزش های مختلف، متغیر است.

چرا طول عمر برخی از کودکان مبتلا به اوتیسم کوتاه است؟

چرا طول عمر کودکان اوتیسم ممکن است کمتر از دیگران باشد؟

تحقیقات انجام شده توسط سازمان Autista به برخی تفاوت های شگفت آور در میزان امید به زندگی افراد مبتلا به اوتیسم در مقایسه با جمعیت عمومی دست پیدا کرده است.

در این تحقیقات مشخص شده که به طور متوسط​​، افراد مبتلا به اوتیسم ممکن است ۱۸ تا ۳۰ سال کمتر از همسالان خود عمر کنند و در ایالات متحده، به طور میانگین امید به زندگی افراد مبتلا به اوتیسم ۴۹ تا ۶۱ سال است.

بیشتر بخوانید: آشنایی با ۷ علت اوتیسم

مطالعات انجام شده در مورد طول عمر کودکان اوتیسم و علت کوتاه بودن آن، به نتایج شگفت انگیزی دست پیدا کرده است:

• بزرگسالان مبتلا به اوتیسم و ​​ناتوانی های یادگیری، ۴۰ برابر بیشتر در معرض ابتلا به بیماری های عصبی، به ویژه صرع هستند و بنابراین بیشتر در معرض مرگ زودهنگام قرار دارند.
• بزرگسالان مبتلا به اوتیسم که به ناتوانی در یادگیری مبتلا نیستند، ۹ برابر بیشتر از دیگران در معرض مرگ زودرس قرار دارند که علت مرگ آنها اغلب خودکشی است.

مجله اینترنتی تحلیلک