پیاده روی اربعین
پس از باز شدن راه کربلا، چند سالی است که خیل عظیم عاشقان اباعبدالله الحسین علیه السلام همه ساله در ایام اربعین خود را به کشور عراق رسانده و در پیاده روی اربعین حسینی شرکت می کنند.
زائران زیادی از طریق مسیر زمینی از سه مرز مهران در استان ایلام، شلمچه و چزابه در استان خوزستان به کشور عراق وارد می شوند.
معمولا زائران پس از ورود به خاک عراق ابتدا به نجف اشرف می‌روند. در مرزهای خاکی معمولا اتوبوس، ون و سواری‌های عراقی به انتظار ایستاده‌اند.
با توجه به اینکه مسیر پیاده روی از نجف اشرف تقریبا سه روز طول می کشد، زائرانی که زودتر به زیارت امیرالمومنین علیه السلام رفته اند معمولا پس از چند روز اقامت در نجف راهی کربلای معلی می شوند.
مسیرهای پیاده روی
مسیرهای پیاده روی اربعین که در عراق برای مشتاقان پیاده روی به سوی کربلای معلی تعیین شده، «نجف-حیدریه-کربلا»، «کوفه-سهله-کربلا»، «بغداد-مسیب-کربلا» و «حله-طویریج-کربلا» است.
مسیر انتخابی زائران ایرانی برای پیاده روی معمولا همان مسیر نخست، یعنی “نجف-حیدریه-کربلا” است که خدمات ارائه شده در قالب طرح ساماندهی نیز تنها در همین مسیر ارائه می‌شود و تقریبا همه موکب های ایرانی که به زائران ارائه خدمت می کنند، در این مسیر قرار دارند.
“نجف-حیدریه-کربلا” کوتاه‌ترین، پر تردد ترین، امن‌ترین و مشهورترین مسیر دسترسی از نجف به کربلا و محور اصلی پیاده روی زائران اربعین است که امتداد آن از سمت جنوب به شمال است.
این مسیر، بزرگراه رفت و برگشتی است که یک پیاده رو به حساب می‌آید و به مسیر «یاحسین» مشهور است. طول آن برابر ۸۲ کیلومتر است که از ابتدای آن در هر ۵۰ متر یک میله (عمود) در وسط جاده نصب شده تا به عنوان نشانه ای برای مردم و زائران پیاده باشد.
این عمودها از عدد ۱ تا ۱۴۵۲ از خروجی شهر نجف شماره‌گذاری شده‌اند. البته از میدان «ثوره العشرین» شهر نجف تا خروجی شهر نیز ۱۸۲ عمود شماره‌گذاری شده که پس از پایان آن ها عمودهای اصلی آغاز می شود.
در سمت راست این جاده تعداد زیادی حسینیه (موکب ثابت) وجود دارد که در اربعین، نیمه شعبان و مناسبت های دیگر تعداد بیشتری از این چادرها (موکب متغیر) در این مسیر برپا می شود. زائران در این موکب ها پذیرایی می شوند. همچنین در این جاده چندین درمانگاه برای درمان زائران برپا شده است.
با توجه به حجم زیاد زائران، معمولا از اذان مغرب زائرانی که قصد استراحت دارند و شب به پیاده روی ادامه نمی دهند، باید در موکب ها جا بگیرند که بتوانند استراحت کنند.
علاوه بر این خدمات، نیروهای امنیتی این مسیر را تحت کنترل دارند، عشایر عراقی مهم ترین نیروهای امنیتی در این مسیر پیاده روی هستند که هم موکب داری می کنند و هم تامین امنیت.
زائران با خارج شدن از در باب الساعه حرم امام علی (علیه السلام) و گذر از خیابان امام زین العابدین (علیه السلام) و یا خیابان امام جعفر صادق (علیه السلام) به بزرگراهی که منتهی به شهر کربلا می‌شود، می‌رسند. بعد از آن، زائران با دنبال کردن نشانه‌ها و خیل جمعیت می‌توانند در مسیر اصلی پیاده روی اربعین قرار گیرند.
هنگامی که زائران مسیر اصلی را پیدا کردند، برای رسیدن به مسیری که عمودهای اصلی در آن جا قرار دارند باید ۱۸۲ عمود را از ابتدای نجف تا انتهای شهر طی کنند، پس از پایان ۱۸۲ عمود شهر نجف، زائران وارد مسیر اصلی می‌شوند.
در مجموع زائران باید ۱۴۵۲ عمود را تا کربلا طی کنند. فاصله هر عمود تا عمود دیگر ۵۰ تا ۶۰ متر است. شماره هر عمود در ستون‌های بزرگی که قابل مشاهده هستند، نوشته شده و زائران می‌توانند به راحتی آن‌ها را مشاهده کنند.
یک طرف بزرگراه نجف تا کربلا در ایام اربعین برای پیاده روی زائران در نظر گرفته شده است. اما مسیر دیگر که چند سالی است برای پیاده روی اربعین رونق گرفته و زائران ایرانی هم از آن جا به سمت کربلا می روند از کوفه آغاز شده و از کنار رود فرات عبور می کند.
این مسیر از لحاظ رسیدگی و تعداد موکب بسیار ضعیف تر از مسیر اصلی است و بیشتر موکب ها برای مردم روستاهای اطراف است و به زائران که اکثرا عراقی هستند، خدمت رسانی می کنند.
مجله اینترنتی تحلیلک
