معرفی کتاب همسایه ها
درباره نویسنده
احمد اعطا ملقب به احمد محمود نویسنده کتاب همسایه ها است که مدار صفر درجه و بیش از سیزده اثر دیگر را نیز پیرو مکتب واقع‌گرایی اجتماعی خلق کرد.
محمود را نویسنده‌ای می‌شناسند آگاه به زمانه خویش و بینا به مضامین سیاسی. دریافت جوایز ادبی متعدد و ترجمه آثارش به زبان‌های گوناگون، آوازهٔ محمود را به آن‌سوی مرزها کشاند.
درباره کتاب همسایه ها
کتاب همسایه ها از کتاب هایی است که باید خوانده شود و احمد محمود جزو نویسندگان برتر ایرانی است. این کتاب اولین رمان محمود است.
داستان این کتاب نگاهی به زندگی پایین‌ترین طبقات مردم ایران در شهر اهواز دارد و از دیدگاه جوانی به نام خالد است.
خالد نوجوان پانزده ساله ای است که در خانه ای به همراه خانواده اش با چندین همسایه زندگی می کند و این نوجوان که تازه دوران کودکی را به پایان رسانده، بزرگسالی خیلی زود تمام جلوه های خوب و بدش را به او می نمایاند…
روایت داستان در کشاکش ملی شدن صنعت نفت در جنوب کشور می گذرد و از این بابت می‌توان گفت که گرایش‌های ذهنی و سیاسی نویسنده به صورتی واضح در متن داستان به چشم می‌خورد و او به خوبی این واقعه تاریخی را در کنار دیگر اجزای کتاب به تصویر می کشد.
نویسنده در داستانی پر جذبه، این حادثه تاریخی را از دیدگاه مردمی عامی و نوجوانی جویای نام نشان می دهد. داستان در نهایت با کودتای ۲۸ مرداد به پایان می‌رسد، هرچند در هیچ یک از مراحل داستان وقایع سیاسی و تاریخی ملی شدن صنعت نفت به صورت مستقیم به چشم نمی‌خورد و تنها بازتاب آن ها در میان مردم طبقه پایین کشور دیده میشود.
محمود نگارش کتاب همسایه ها را از ۱۳۴۲ آغاز کرده و آن را در بهار ۱۳۴۵ به پایان رساند و بخش هایی از آن را در برخی نشریات منتشر کرد. با این‌همه، تا سال ۱۳۵۳ موفق به چاپ آن نشد.
کتاب همسایه ها برای اولین بار در سال ۱۳۵۳ توسط مؤسسه انتشاراتی امیرکبیر در تهران چاپ شد. کتاب پس از انتشار با اقبال عمومی مواجه شد.
پس از مدتی به دلیل توقیف کتاب به دلایل سیاسی، رمان تا سال ۱۳۵۷ اجازه انتشار مجدد نیافت. کمی پیش از انقلاب ۱۳۵۷ ایران و به خاطر از بین رفتن سانسور دولتی، بار دیگر منتشر و تا سال۱۳۶۰، بارها تجدید چاپ شد. این کتاب یکی از پرتیراژترین رمان‌های فارسی است.
برشی از کتاب همسایه ها
صدای کسی را می شنوم.
“تو خالدی؟”
سر بر می گردانم. کوتاه است و پهن. بازوهاش مثل قلوه سنگ است. نگاهش مثل آتش می سوزاند.
“رد کن بیاد.”
در می مانم که چه باید بکنم. حالی ام می کند.
“برات رختخواب آوردم، دو چوغ رد کن بیاد.”
ته جیبم را می گردم. دو تو مانی مچاله شده ای می گذارم کف دستش. قالیچه را و پتو را و متکا را می زنم زیر بغل و می روم تو انفرادی. تو هر گره قالیچه نخ نما شده، بوی پدرم و بوی توتون پدرم خانه کرده است. پهنش می کنم. متکا را می گذارم و دراز می کشم. صورتم را به قالیچه می مالم. دلم می خواهد گریه کنم. متکای مادرم است. گونه هام را تو متکا فرو می کنم و بو می کشم. بغض دارد خفه ام می کند. کافی است کسی صدام کند و بام حرف بزند که گریه سر بدهم. هیچ وقت اینقدر دلم نازک نبوده است. انگار گیس مادرم پخش شده است رو متکا. انگار پدرم رو قالیچه نشسته است و سیگار می پیچد. صدای غمناک پدرم را می شنوم. از دور دست ها، از بن چاه.
انگار لاشه گوسفندى را که به نشپیل قصابی آویزان کرده باشی دست هایم آویزان می شوند. گردنم زود خسته میشود. حس می کنم که خون دارد تو کاسه سرم جمع می شود باز سرم را بالا می گیرم باز گردنم خسته می شود. خون مثل دریا تو کاسه سرم موج می زند دارم خفه می شوم ناگهان مثل لوله آفتابه یکهو از سوراخ های دماغم خون بیرون می زند…
امیدواریم از خواندن کتاب همسایه ها نوشته احمد محمود لذت ببرید و برای خواندن معرفی کتاب های دیگر به بخش معرفی کتاب مراجعه کنید.
مجله اینترنتی تحلیلک
