چهل حدیث کتاب نفس المهموم

کتاب نفس المهموم یکی از معتبرترین کتاب ها در زمینه وقایع کربلا و زندگینامه امام حسین علیه السلام نوشته شیخ عباس قمی است. ترجمه این کتاب توسط علامه میرزا ابوالحسن شعرانی تحت عنوان دمع السجوم انجام شده است.

در فصل دوم باب اول این کتاب جلیل القدر چهل حدیث در ثواب گریستن بر مصیبت امام حسین علیه السلام، ثواب لعن قاتلان ایشان و اخباری که در مورد شهادت آن حضرت وارد شده است، بیان شده که این احادیث را خدمتتان تقدیم می داریم. امید که مورد قبول آستان حضرتشان افتد…

حدیث چهارم

به سند متصل از شیخ ابى القاسم بن قولویه مسندا از مسمع کردین گفت: «حضرت ابى عبدالله به من فرمود: اى مسمع تو از مردم عراق هستى به زیارت قبر حسین علیه السّلام نمى‌روى؟ گفتم: نه، من مردى مشهورم از بصره و نزد ما کسانیند از هواداران این خلیفه و دشمنان ما در قبایل بسیارند از ناصبیان و غیر آنان و من ایمن نیستم که حال مرا به فرزندان سلیمان بگویند و به این جهت مرا آزار و ستم کنند. به من فرمود: آیا یاد مى‌کنى آنچه با او کردند؟ گفتم: بلى. فرمود: آیا جزع مى‌کنى؟ گفتم: اى واللّه چنان گریه گلوى مرا مى‌گیرد که کسان من آثار آن را در من مشاهده مى‌کنند و از طعام باز مى‌ایستم و این اندوه در روى من ظاهر مى‌شود.

فرمود: خدا رحمت کند اشک چشم تو را البتّه تو از آنها هستى که از اهل جزع بر ما شمرده مى‌شوند و آنها که براى شادى ما شادان و در غم و اندوه ما اندوهگین هستند و هنگام ترس مى‌ترسند و در ایمنى ما ایمنند البته تو وقت مردن پدران مرا نزد خود حاضر بینى ملک الموت را وصیت مى‌کنند دربارۀ تو و تو را مژده مى‌دهند به چیزى که چشم تو به آن روشن شود پیش از مرگ و ملک الموت بر تو دلسوزتر و مهربانتر باشد از مادر مهربان نسبت به فرزند.

آنگاه بگریست و من با او بگریستم و فرمود: سپاس خداى را که برترى داد ما را بر دیگر آفریدگان به رحمت خود و ما اهل بیت را مخصوص داشت به رحمت.

اى مسمع به درستى که آسمان و زمین گریه مى‌کنند از زمانى که امیرالمؤمنین علیه السّلام کشته شد براى دلسوزى بر ما، و فرشتگانى که بر ما گریستند بیشترند و از زمان کشته شدن ما اشک فرشتگان نایستاده است و هیچ کس بر ما و آنچه بر سر ما آمده و نگرید از روى دلسوزى مگر خداوند بر او رحمت کند پیش از آنکه اشک از چشم او بیرون آید و هرگاه اشک هاى او بر گونه‌هایش روان شود اگر قطره‌اى از آن در جهنّم افتد حرارت آن را بنشاند چنانکه گرمى در دوزخ نماند.

و کسى که دلش براى ما به درد آید شادمان گردد روزى که ما را ببیند هنگام مرگ چنان شادمانى که پیوسته در دل او بماند تا کنار حوض بر ما وارد شود و حوض شادمان مى‌شود هرگاه دوست ما کنار آن آید حتى آنکه از انواع خوراک به قدرى او را بچشاند که دیگر نخواهد از کنار حوض دور شود، الحدیث».

مجله اینترنتی تحلیلک