هر صناعت (۱) که تعلق بتفکر دارد صاحب صناعت باید که فارغ دل مُرفه باشد، که اگر بخلاف این بود سِهام (۲) فکر او متلاشی (۳) شود و بر هدف صواب بجمع نیاید، زیرا که جز بجمعیت خاطر بچنان کلمات باز نتواند خورد.