هر صناعت (1) که تعلق بتفکر دارد صاحب صناعت باید که فارغ دل مُرفه باشد، که اگر بخلاف این بود سِهام (2) فکر او متلاشی (3) شود و بر هدف صواب بجمع نیاید، زیرا که جز بجمعیت خاطر بچنان کلمات باز نتواند خورد.