سلامت (دهان و دندان)

ساختمان دندان خود را بشناسید. (بخش دوم)

در ادامه مطلب قبل به معرفی اجزای تشکیل دهنده ساختمان دندان می پردازیم.

سیمان: نوعی بافت سخت دندانی است که سطح ریشه را می پوشاند که اندکی نرم تر از عاج می باشد و یک سر الیاف پریودنتال (نگهدارنده دندان) در آن دفن می باشد.

بافت نگهدارنده دندان: ریشه دندان ها درون استخوان فکین قرار می گیرند که به این قسمت از استخوان فک، استخوان آلوئول گفته می شود.

به حفره محل قرارگیری دندان در استخوان آلوئول، ساکت دندانی (socket) گفته می شود.

دندان در ساکت استخوانی توسط الیافی (رشته ها) که یک سر آنها درون سیمان سطح ریشه دندان و سر دیگر آن درون استخوان یا لثه دور دندان قرار گرفته است، به استخوان و لثه متصل می باشد.

لثه:

لثه بافت نرمی است که روی استخوان فکین و دور دندان را می پوشاند. لثه طبیعی و سالم به رنگ صورتی است و سطح آن حالت پوست پرتقالی دارد که این حالت وقتی لثه خشک می شود بهتر قابل رویت می باشد.

لثه سالم دارای قوام نسبتا سفت می باشد، قسمتی از لثه که دور تا دور دندان را در برمی گیرد لثه حاشیه ای نام دارد که این قسمت لثه بدون تکیه گاه استخوانی است و به آن لثه آزاد گفته می شود.

قسمتی از لثه که در فضای بین دو دندان قرار می گیرد پاپی نام دارد.

در سطح مجاور دندان لبه لثه حالت تیز یا به اصطلاح لبه چاقویی دارد. گرد و قرمز و نرم بودن این ناحیه نشانه التهاب لثه می باشد. لثه آزاد در سطح پایین تر از لبه با دندان چسبندگی دارد

و به این صورت شیار یا فضایی بین لبه آزاد لثه و دندان بوجود می آید که در حالت طبیعی ۲-۱ میلی متر عمق دارد که به آن شیار لثه ای (sulcus) می گویند.

در مواردی که بیماری لثه پیشرفته باشد عمق این شیار ممکن است به ۵-۴ میلی متر یا بیشتر برسد و دیگر نتوان با مسواک عمق شیار را تمیز نمود در این صورت با جرم گیری و جراحی لثه عمق این شیار کم می گردد تا قابل دسترسی برای تمیز کردن باشد.

دکتر احسان دره شیری

مجله اینترنتی تحلیلک