شنبه/ 3 آذر / 1403
Search
Close this search box.
اختلال وسواس پوست کنی

اختلال وسواس پوست کنی Skin Picking Disorder

اختلال وسواس پوست کنی نوعی اختلال اضطرابی روانشناختی است که در آن فرد مبتلا میل و هوس شدید و مکرری برای کندن پوست خود دارد، تا جایی که باعث آسیب رساندن به پوست و گوشت تن خود می‌ شود.

«اختلال وسواس پوست کنی»

کندن پوست به صورت گاه به گاه رفتاری است که ممکن است بیشتر افراد در برخی از موقعیت های استرس زا به صورت ناخودآگاه انجام دهند اما اگر این رفتار پوست کنی به صورت دائم انجام و باعث بروز زخم و آسیب های جسمانی شود دیگر یک رفتار عادی نیست و نشان دهنده بروز اختلال وسواس پوست کنی است.

اغلب افرادی که به اختلال وسواس پوست کنی دچار هستند آن را یک اختلال جدی قلمداد نمی کنند و یا ترس از قضاوت دیگران سعی می کنند که آن را مخفی نگه دارند و تن به هیچ اقدام درمانی نمی دهند و همین موضوع باعث می شود این اختلال به مرور در آن ها تشدید شده و آسیب های بسیاری را به خود وارد کنند.

از همین رو تصمیم گرفتیم تا در این بخش چیستی و علائم و نشانه های این اختلال را برای شما گردآوری کنیم تا شما نیز به درک بهتری در مورد اختلال وسواس پوست کنی برسید.

با ما باشید؛ اختلال وسواس پوست کنی

اختلال وسواس پوست کنی
«اختلال وسواس پوست کنی»

اختلال وسواس پوست کنی چیست؟

اختلال وسواس پوست کنی نوعی اختلال اضطرابی روانشناختی است که در آن فرد مبتلا میل و هوس شدید و مکرری برای کندن پوست خود دارد، تا جایی که باعث آسیب رساندن به پوست و گوشت تن خود می‌ شود.

افراد مبتلا به اختلال وسواس پوست کنی به طور مکرر با ناخن خود و یا با استفاده از ابزاری مانند موچین و سوزن یا اعمالی مانند گاز گرفتن اقدام به کندن، کشیدن و یا پاره کردن پوست سالم، جوش، تاول و یا پوسته های بدن خود می کنند. این افراد ممکن است ساعت‌ ها مشغول کندن پوست خود باشند و این کندن پوست ممکن است تا جایی پیش رود که منجر به التهاب، زخم یا آسیب جدی و خونریزی شود.

وسواس پوست کنی اغلب در دو حالت اتفاق می افتد:

  • پوست کنی متمرکز: یعنی فرد قبل از این که پوست خود را بکند تنش دارد و بعد از کندن پوست آرام می‌شود.
  • پوست کنی غیر ارادی: در این حالت فرد بدون آگاهی و داشتن تنش نیز اقدام به کندن پوست خود می‌کنند.

این اختلال یکی از زیر شاخه های اختلال وسواس جبری است و افراد مبتلا به آن اغلب هیچ نوع کنترلی برای روی این رفتار خود ندارند.

در طول تاریخ اختلال پوست کنی اسامی زیادی داشته است مانند: سندرم کندن پوست، خراشیدن هیجانی، آرتیفکت خراشیدن عصبی، اپیدرموتیلومانیا و خراشیدن پاراآرتیفیشیال.

بیشتر بخوانید: راهکارهای مقابله با وسواس فکری / ۵ تکنیک کاربردی

اختلال وسواس پوست کنی
«علائم اختلال وسواس پوست کنی»

علائم اختلال وسواس پوست کنی

مشخصه اختلال وسواس پوست کنی، خراشیدن یا کندن پوست به صورت اجباری یا تکراری است. این اختلال می تواند منجر به آسیب شدید بافتی و نیاز به انواع درمان های پوستی شود.

علائم زیر در افراد مبتلا به اختلال پوست کنی بسیار شایع است:

  • کندن مکرر پوست که به ضایعات پوستی منجر می‌شود.
  • افراد مبتلا به این اختلال پوست صورت، دست یا بازو را بیش از سایر نواحی بدن می‌کنند.
  • این افراد بیشتر اعضای بدن خود را دچار ضایعه می نمایند.
  • افراد مبتلا به پوست کنی پوست سالم، پوست ناهموار، جوش یا پینه یا زخم‌های ناشی از کندن‌های قبلی را نیز می‌ کنند.
  • برخی از این افراد پوستشان را می‌کنند تا نقص‌ها و زشتی‌ های پوستشان را برطرف کنند.

بیشتر بخوانید: وسواس عملی و انواع آن

اختلال وسواس پوست کنی
«علل بروز اختلال وسواس پوست کنی»

علل بروز اختلال وسواس پوست کنی (سبب شناسی)

درباره‌ علل بروز اختلال پوست کنی دیدگاه مشخصی وجود ندارد اما با این حال چندین نظریه در این زمینه مطرح شده است.

برخی نظریه پردازان معتقدند که اختلال وسواس پوست کنی نوعی مکانیزم مقابله‌ ای برای کنار آمدن با سطوح بالای استرس درونی یا برانگیختگی است. همچنین این نظریه ها واکنش فرد به استرس را ضعیف یا ناقص توصیف می‌ کنند.

براساس نظریه روانکاوی پوست یک اندام شهوی است و کندن یا خراشیدن پوست ممکن است منبع لذت شهوانی داشته باشد، از این منظر کندن پوست را معادل خودارضایی در نظر گرفته اند.

برخی دیگر از نظریه پردازان معتقدند که رفتار کندن پوست تظاهری از خشم واپس زده به والدین اقتدار گراست، این بیماران برای ابراز وجود اقدام به کندن پوست و سایر رفتارهای خود تخریبی می کنند.

ناهنجاری در برخی انتقال دهنده های عصبی مانند سروتونین، دوپامین و متابولیسم گلوتامات به عنوان علل عصبی شیمیایی در مورد علل زمینه ای این اختلال مطرح شده اند اما اثبات این موضوع نیاز به پژوهش های بیشتری دارد.

بیشتر بخوانید: وسواس فکری و انواع آن

اختلال وسواس پوست کنی

سیر و پیش آگاهی اختلال وسواس پوست کنی

شروع اختلال پوست کنی در اوایل بزرگسالی یا بین ۳۰ تا ۴۵ سالگی است و شروع آن در کودکی پیش از ۱۰ سالگی نیز دیده شده است و میانگین سنی شروع آن بین ۱۲ تا ۱۶ سالگی است.

همواره بین شروع و تشخیص واقعی آن فاصله زمانی وجود دارد چرا که بسیاری از افراد مبتلا به وسواس پوست کنی برای درمان خود اقدامات خاصی انجام نمی دهند به همین خاطر اطلاعات درمانی خاصی در مورد سیر درمانی آن در دسترس نیست.

به طور معمول علائم در طول سیر بیماری فراز و فرود زیادی وجود دارند. حدود ۴۴ درصد زنان اظهار می کنند که میزان کندن پوست با سیکل چرخه قاعدگی ماهیانه توازن دارد.

 

مجله اینترنتی تحلیلک

0 0 رای ها
امتیازدهی به مقاله
اشتراک در
اطلاع از
0 نظرات
قدیمی‌ترین
تازه‌ترین بیشترین رأی
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها
0
افکار شما را دوست داریم، لطفا نظر دهید.x