عفونت کانال خارجی گوش (عفونت گوش خارجی)
کانال گوش که در شیرخواران بیشتر غضروفی و در بزرگ‌سالان استخوانی می‌شود؛ پوشیده از ماده محافظ مومی شکل است. در این کانال میکروب های مفید طبیعی وجود دارند.(فلور طبیعی)
چگونه عفونت به وجود می‌آید
رطوبت زیاد (مثلاً در هنگام شنا یا حمام کردن مکرر)، افزایش رطوبت محیطی، خشکی زیاد کانال، وجود کورک و اگزما در کانال و دست‌کاری و آسیب به پوست نازک کانال با ناخن یا اجسام تیز باعث ایجاد عفونت در محل با میکروب ها یا قارچ های موجود در کانال یا سایر میکروب ها می‌شود.
این مشکل به “گوش شناگران” معروف است، اما در غیر شناگران هم دیده می‌شود.
علائم
درد بسیار جدی و شدیدی دارد که برخلاف عفونت گوش میانی با دست زدن به لاله گوش شدیدتر می‌شود. خارش قبل از شروع درد وجود دارد. به علت تورم محل و بسته شدن کانال ممکن است کاهش شنوایی هم در فرد ایجاد شود. برخلاف همیشه که ترشحات گوش زرد و قهوه ای است، ترشحات چرکین متراکم هم در دهانه کانال خارجی گوش دیده می‌شود.
شدت درد به حدی است که امکان معاینه کام کانال گوش به وسیله پزشک ممکن نیست. البته پرده گوش میانی معمولاً سالم است.
درمان
درمان معمولاً موضعی با قطره و یا گذاشتن تامپون آغشته به آنتی بیوتیک و ضد التهاب در کانال گوش است.
پیشگیری
پیشگیری از عفونت گوش خارجی در افراد مستعد مانند شناگران، با استفاده از الکل رقیق یا اسید استیک بسیار رقیق (دو درصد) بعد از شنا، انجام می‌شود. استفاده از مو خشک کن (سشوار) بعد از استحمام مناسب است.
شنا کردن در دوره حاد بیماری مجاز نیست.
مجله اینترنتی تحلیلک
