چگونه از خودشناسی به خود بهسازی برسیم؟(قسمت اول)
می دانیم که تمام رهبران برای اثربخشی بهتر و بیشتر نیاز به خودشناسی دارند؛ یعنی رسیدن به شناخت کافی از نقاط قوت، ضعف، احساسات و افکار خود. همانطور که نیاز به شناخت محیط و افراد اطرافشان دارند.
اما این فقط قسمتی از ماجراست. خودشناسی بدون “خود مدیریتی” هیچ ارزشی ندارد.
یکی از مراجعین من به نام ریک (Rick) تجربه ای را در این رابطه بازگو کرد. دائما به او گفته می شد که در جلسات کاری اش خیلی صحبت می کند.
بنابراین او تصمیم می گیرد این ضعف را بهبود ببخشد و یاد بگیرد چگونه می تواند حضور موثرتری داشته باشد تا به تیمش برای گرفتن تصمیمات بهتر کمک کند.
بعد از جلسه آخرش که با حضور ۱۵ نفر دیگر تشکیل شده بود، در حالیکه ریک ۳۰% زمان جلسه را به خودش اختصاص داده بود، از او خواستم تا کیفیت مشارکت خودش را ارزیابی کند. او در پاسخ گفت: «می دانم که زیاد صحبت می کنم اما حقیقت این است که مطالب زیادی برای عنوان کردم دارم. »
همانطور که متوجه شدید ریک شناخت مناسبی از خودش دارد؛ اما چون هنوز به سطح قابل قبولی از خود مدیریتی نرسیده آنطور که باید نتیجه نمیگیرد.
«خود مدیریتی» یک انتخاب هوشمندانه در راستای مقابله با عادات و در ادامه بروز رفتارهای پربازده تر است و یک پروسه ۴ مرحله ای است:
۱- روی زمان حال تمرکز کنید.
به آنچه که در حال اتفاق افتادن است توجه کنید؛ نه چیزی که ۱۵ دقیقه پیش گفته شده یا در جلسه بعد مطرح خواهد شد.
۲- خودآگاه باشید.
آیا حواستان به آنچه می بینید، می شنوید، احساس می کنید، انجام می دهید، می گویید و می اندیشید هست؟
۳- چندین انتخاب از پیش تعیین شده در نظر داشته باشید.
در گام بعد چه کاری انجام خواهید داد؟ آیا به عواقب احتمالی هر تصمیمی فکر کرده اید؟ کدام فیدبک ها به تصمیمات بعدیتان کمک خواهند کرد؟ چه تصمیماتی جایگزینی می توانید داشته باشید (حتی اگر باب میلتان نباشد)؟
۴- از قصد رفتارهایی را انتخاب کنید که مطمئنید تاثیرگذاری بیشتری دارند.
چه رفتارهایی نتایج بهتری به همراه دارند (حتی اگر انجامشان برای شما راحت نباشد)؟
مراحل خود مدیریتی برای ریک به صورت زیر بود:
۱- روی زمان حال تمرکز کنید: “روی این گفتگو تمرکز می کنم، به نظرات همه گوش داده و به آنچه در حال رخ دادن است توجه می کنم.”
۲- خودآگاه باشید: “متوجه شدم که بسیار مشتاق به اشتراک گذاشتن افکارم هستم. همچنین می دانم که افراد زیادی در اتاق منتظر فرصتی برای صحبت کردن هستند و تمایل زیاد من به صحبت، فرصت مشارکت را از آن ها می گیرد.”
۳- چندین انتخاب از پیش تعیین شده در نظر داشته باشید: “می توانم نظرات خودم را عنوان کنم و بعد با طرح یک سوال، دیگران را نیز به بیان نظراتشان دعوت کرده و در سکوت به سخنانشان گوش دهم.”
۴- از قصد رفتارهایی را انتخاب کنید که مطمئنید تاثیرگذاری بیشتری دارند: “از نظر دادن زیاد خودداری کنم و در عوض به حرف های بقیه دقت کنم. حتی اگر واقعا بخواهم صحبت کنم هم سعی می کنم به خودم یادآوری کنم که من پرحرف هستم و فرصت صحبت را از دیگران می گیرم. پس با سکوت خود این شانس را به آن ها خواهم داد.”
غالبا رفتارهای ثمربخش هم راستای عادات و ترجیحات ما نیستند؛ که اگر بودند دیگر نیازی به خود مدیریتی نداشتیم.
ادامه دارد…
مجله اینترنتی تحلیلک
