معرفی کتاب «یوزپلنگانی که با من دویده اند»
درباره نویسنده
بیژن نجدی شاعر و داستان‌نویس ایرانی در آبان ماه ۱۳۲۰ متولد شد و در ۴ شهریور ۱۳۷۶ به علت بیماری سرطان ریه درگذشت. از جمله آثار او می توان به یوزپلنگانی که با من دویده اند / دوباره از همان خیابان‌ها / خواهران این تابستان و… اشاره کرد.
آرامگاه او در شهر لاهیجان در جوار بقعه شیخ زاهد گیلانی قرار دارد.
بیژن نجدی که از پیشگامان داستان‌نویسی پست مدرن در ایران به شمار می آید، نویسنده‌ای با ذوق ادبی است که داستان‌هایش در سبک‌های واقع‌گرایی و فراواقع‌گرایی است.
از نشانه‌های سبک واقع گرایی زندگی ملموس شخصیت‌ها در بخش‌های مختلف داستان ها و نشانه‌های سبک فراواقع گرایی در تعداد دیگری از داستان‌ها از همذات پنداری با اشیای بی جان است.
بیژن نجدی از قریحه شاعری خود در متن داستان‌ها بهره برده و استعاره‌ها و تشبیه‌های فراوانی در متن کتاب موجود است.
درباره کتاب «یوزپلنگانی که با من دویده اند»
نجدی مجموعه داستان یوزپلنگانی که با من دویده اند را در سال ۷۳ منتشر کرد و در سال ۷۴ جایزه قلم زرین گردون را به خود اختصاص داد.
این کتاب که حاوی ده داستان کوتاه است تنها کتابی است که در زمان حیات بیژن نجدی از وی منتشر شده و بقیه آثارش پس از درگذشتش توسط همسرش به چاپ رسید.
بیژن نجدی در گفت‌و‌گویش با بخش فارسی رادیو فرانسه “یوزپلنگ” را استعاره‌ای از نسل، نهاد، آرمان و کسانی می‌داند که همانند “نوع” یوزپلنگ، در آستانه انقراض و “مورد هجوم” هستند؛ باورها، هستی‌ها و کسانی که به گذشته‌های نزدیک یا دورتر ما تعلق دارند و شاید دیگربار در تاریخ تکرار نشوند.
برشی از کتاب
اینجاست. این تکه از مغز، دیرتر از تمام سلولها می میرد. اینجا هم لایه های فراموشی است.
صداهایی که می شنویم به اینجا می رسد جذب این توده لیز می شود و ما آن را فراموش می کنیم، در حالی که همیشه توی کله ماست.
اینجا پر از اعتقادات فراموش شده است، جای دفن شدن اسم کسانی که دوستشان داشته ایم، بی آنکه بتوانیم به یاد آوریم که آنها چه کسانی بوده اند.
هزاران سلول اینجاست که کارشان فقط خاکسپاری ست، خاکسپاری رؤیاهای ما.
مجله اینترنتی تحلیلک
