گویا عزای اشرف اولاد آدم است

کمال‌الدین علی محتشم کاشانی ملقب به شمس الشعرای کاشانی شاعر پارسی‌گوی ایرانی در آغاز سده ده هجری و هم دوره با پادشاهی شاه طهماسب صفوی در کاشان زاده شد، شغل اصلی محتشم بزازی و شَعربافی بود و تمام عمر خود را در کاشان زیست و در همین شهر هم در سال ۹۹۶ هجری درگذشت و محل دفن او بعدها مورد احترام مردم قرار گرفت.

محتشم از مهم ترین شاعران مرثیه‌سرای شیعه است. ترکیب‌بند «باز این چه شورش است که در خلق عالم است» معروف‌ترین مرثیه برای کشتگان واقعه کربلا در ادبیات فارسی است.

در ادامه بند اول از این ترکیب بند محتشم کاشانی را با هم می خوانیم:

باز این چه شورش است که در خلق عالم است
باز این چه نوحه و چه عزا و چه ماتم است

باز این چه رستخیز عظیم است کز زمین
بی نفخ صور خاسته تا عرش اعظم است

این صبح تیره باز دمید از کجا کزو
کار جهان و خلق جهان جمله در هم است

گویا طلوع می کند از مغرب آفتاب
کاشوب در تمامی ذرات عالم است

گر خوانمش قیامت دنیا بعید نیست
این رستخیز عام که نامش محرّم است

در بارگاه قدس که جای ملال نیست
سرهای قدسیان همه بر زانوی غم است

جن و ملک بر آدمیان نوحه می کنند
گویا عزای اشرف اولاد آدم است

خورشید و آسمان و زمین نور مشرقین
پرورده کنار رسول خدا حسین

 از کتاب گزیده اشعار محتشم کاشانی

مجله اینترنتی تحلیلک