با خود چه می کنیم؟
با فراگیر شدن کورونا ویروس اطلاعات درست و غلط وسیعی درباره آن در فضای رسانه ای انتشار یافت (که در نوع خود در تاریخ بیماری های انسان بی نظیر بود) سوال این است که کسب اطلاعات ریز و درشت درباره این بیماری و تحت تاثیر قرار گرفتن خود و خانواده از این اطلاعات تا چه میزان به نفع ماست؟!
آیا لازم است که همه ما از جمله کودکان بدانند که در اتاق مراقبت های ویژه چه اتفاقات و سرگذشتی در انتظار بیماران بسیار بد حال خواهد بود؟!
آیا لازم است که همه بدانند که سندرم_کاوازاکی هم یک عارضه بسیار نادر در عفونت کورونا است؟!
آیا لازم است سندرم شوک سپتیک و طوفان سایتوکین و واکنش حاد التهابی چند سیستمی و… را همه از جمله کودکان ما بشناسند؟!
کمی به خود رحم کنیم. کسب این اطلاعات چه سودی برای فردی که حرفه اش پزشکی نیست دارد؟! آیا به جز اضطراب و استرس و افسردگی چیزی به ما خواهد افزود؟!
زندگی با فاصله گذاری فیزیکی، تعطیلات اجباری، بیکاری، اقتصاد و درآمدِ بد، شنیدن اخبارِ هولناک، از دست دادن عزیزان، دوری از دوستان و عزیزان و… به اندازه کافی استرس زا است، بنابراین، با انتشار اطلاعات اضافیِ (حتی درست) استرس زا، جامعه و خود را در معرض ِ افسردگی اجتماعی و فردی قرار ندهیم. اطلاعات غلط که جای خود دارد.
تبعات این افسردگی به اشکال مختلف نمایان شده است. همین کافی است، کمی به خود رحم کنیم. از این پس برای توان بخشی آماده شویم. درباره کورونا ویروس فقط پیشگیری کافی است.
با تشکر از دکتر سید محمد سعید ناصری
مجله اینترنتی تحلیلک
