کتاب نفس المهموم یکی از معتبرترین کتاب ها در زمینه وقایع کربلا و زندگینامه امام حسین علیه السلام نوشته شیخ عباس قمی است. ترجمه این کتاب توسط علامه میرزا ابوالحسن شعرانی تحت عنوان دمع السجوم انجام شده است.
در فصل دوم باب اول این کتاب جلیل القدر چهل حدیث در ثواب گریستن بر مصیبت امام حسین علیه السلام، ثواب لعن قاتلان ایشان و اخباری که در مورد شهادت آن حضرت وارد شده است، بیان شده که این احادیث را خدمتتان تقدیم می داریم. امید که مورد قبول آستان حضرتشان افتد…
حدیث چهلم
ابن قولویه به اسنادش از حمّاد بن عثمان از ابى عبدالله روایت کرده است که: «آن شب که نبى صلّى اللّه علیه و آله و سلّم را به آسمان بردند به او گفتند: خداى تعالى تو را در سه چیز امتحان مى‌کند تا صبر تو را بداند. گفت: من امر تو را گردن نهم اى پروردگار و توانایى بر صبر ندارم مگر به توفیق تو، پس آن سه چیز کدام است؟
گفته شد: اوّل آنها گرسنگى است و اینکه اهل حاجت را بر خود و خاندان خود مقدّم دارى.
گفت: پذیرفتم اى پروردگار و پسندیدم و حکم تو را گردن نهادم و توفیق و صبر از جانب تو است.
اما دوّمین: پس تکذیب و ترس شدید و بذل جان در راه من و جنگ با اهل کفر به مال و جان و صبر بر آزارى که از آنها و از اهل نفاق به تو رسد و رنج و زخم در جنگ.
گفت: اى پروردگار پذیرفتم و پسندیدم و حکم تو را گردن نهادم و توفیق و صبر از جانب تو است.
اما سیّم: پس آنچه خاندان تو را پس از تو رسد از قتل، امّا برادرت پس دشنام شنود و درشتى و سرزنش بیند و محروم شود و سختى و ستم کشد و آخر به قتل رسد.
گفت: اى پروردگار تسلیم نمودم و پذیرفتم، از تو است توفیق و صبر.
اما دخترت، و مصائب او را خبر داد تا اینکه گفت: دو پسر آورد از برادرت، یکى از آنها به خیانت و حیله کشته شود و جامه‌هاى او را بربایند و طعن زنند به خنجر و این کارها را امّت تو کنند.
گفت: پذیرفتم اى پروردگار اناللّه و انّاالیه راجعون و تسلیم نمودم و توفیق و صبر از جانب تو است.
اما پسر دیگرش پس امّت تو او را به جهاد خوانند آنگاه او را به زارى بکشند و هم فرزندان و هر کس از خاندان که با او باشند و حرم او را تاراج کنند پس از من یارى جوید و قضاى من به شهادت او و کسانى که با او هستند گذشته است و کشته شدن او حجّت است بر اهل زمین، پس اهل آسمانها و زمین‌ها بر او گریه کنند از جزع، و فرشتگانى که نصرت او را در نیافتند هم گریان باشند آنگاه از صلب او مردى بیرون آورم و به او تو را یارى کنم و شبح او نزد من است زیر عرش.
مترجم گوید: این احادیث که در فضیلت گریه بر آن مظلوم بگذشت حجّتى است روشن بر آنها که نور خدا را خاموش خواهند وَ یَأْبَى اللّٰهُ إِلاّٰ أَنْ یُتِمَّ نُورَهُ وَ لَوْ کَرِهَ الْکٰافِرُونَ و راستى چنان است که هر کس بگرید و بگریاند یا خویش را گریان نماید بهشت او را واجب شود که گریه نشانه محبّت است و محبّت ناشى از ایمان و معرفت و هیچ عمل آن پایه ندارد که ایمان، که جاى ایمان دل است و مصدر اعمال جوارح و ایمان و محبّت اصل است و اعمال دیگر فرع آن و عمل بى‌ایمان و محبّت چون پیکر بى‌روح است.
و در حدیث دوّم بگذشت که امام صادق علیه السّلام فرمود: «بخوان آنطور که نزد قبر او مى‌خوانید» یعنى با لحن سوزناک و بیاید که در آن زمان هم مردم دم مى‌گرفتند و آواز در یکدیگر مى‌انداختند و نوحه مى‌کردند.
و هم نپندارى که گریه مستحبّ است و مستحبّات را نباید این اندازه متوجّه شد که عزادارى از شعائر امامت است و ملحق به اصول دین مانند اذان که همۀ طوایف اسلام گفتند اگر از مردم شهر اسلامى بانگ اذان شنیده نشود امام با آن مردم قتال کند تا صدا به اذان بلند کنند با آنکه اذان مستحبّ است اما از شعائر نبوّت است.
پس دوستان را باید فریب دشمنان نخورند و دست از ولاى این خاندان بر ندارند و مؤمن را خردمند باید بود ملاحده و زنادقه و پیروان آنان در این باب وسوسه مى‌کنند و شبهات مى‌افکنند و میان مردم منتشر مى‌سازند و بدین وسیله خواهند رسم عزادارى را از میان شیعیان بر اندازند و کسى یاد خاندان رسول نکند و احکام دین نسخ گردد و سنّت اسلام که رسم تازیان است برافتد و رسم مجوس تازه گردد هیهات خذلهم اللّه، و لعنهم لعنا وبیلا و عذّبهم عذابا الیما و حشرهم مع الکفّار و الملحدین و قتله النّبیّین که مرد با آن کس محشور شود که او را دوست دارد و هر کس آتش‌پرستان راى دوستر دارد حشر او با مجوسان است و هر کس احیاى سنّت ملاحده خواهد حشر او با آن گروه و هر کس خاندان رسول راى دوست دارد با رسول و آل او باشد.
وفّقنا اللّه و ایّاکم لاتّباعهم و احیاء ملّتهم ان شاء اللّه.
مجله اینترنتی تحلیلک
