موسیقی نیرومند و آشکار کلام، کیفیتی است که سراسر شاهنامه را در بر گرفته است. آن چنان که کمیت و کیفیت این موسیقی بیش از تمامی متون فارسی اعم از حماسی و غنایی می باشد.

عطار از راهبران عشق، در جاده حقیقت است که سالکان راه را با کلامی ساده ولی پر اشتیاق و سوزان به منزلگه مقصود راهبری می کند.

بهار در شعر شفیعی کدکنی … بزرگا گیتی آرا نقش بند روزگارا! / ای بهار ژرف / به دیگر روز و دیگر سال.

بهار در شعر پروین اعتصامی … سپیده دم نسیمی روح پرور / وزید و کرد گیتی را معنبر / تو پنداری ز فروردین و خرداد / به باغ و راغ، بد پیغام آور …

بهار در شعر بهار … بهار آمد و رفت ماه سپند / نگارا در افکن بر آذر سپند

بهار در شعر شهریار … بهار آمد بهار ‌آمد خوش آمد / بهاری دلگشا و دلکش آمد / نگارین کاروان گل به صحرا / طلایی مهد و نیلی مفرش آمد

بهار در شعر نیما یوشیج … شکوه ها را بنه، خیز و بنگر / که چگونه زمستان سر آمد / جنگل و کوه در رستخیز است

عالم از تیره رویی در آمد

بهار در شعر سعدی شیرازی … جهان بی ما بسی بودست و باشد / برادر جز نکونامی میندوز

پروین در قصاید خود پس از بیانات حکیمانه و عارفانه روح انسان را بسوی سعی و عمل امید، حیات، اغتنام وقت، کسب کمال، همت، اقدام نیکبختی و فضیلت سوق می دهد.