«زندگینامه رابرت دنیرو اسطوره سینمای هالیوود»
رابرت دنیرو بازیگر موفق، کارگردان و تهیه کننده آمریکایی و برنده جایزه اسکار بهترین نقش مکمل مرد به خاطر بازی در فیلم سینمایی پدر خوانده ۲ است.
رابرت دنیرو به عنوان یکی از بزرگ‌ترین و استثنایی‌ترین بازیگران تاریخ سینما شناخته می‌شود. او تا کنون ٧ بار نامزد جایزه اسکار شده است. وی به طور معمول در نقش های انعطاف ناپذیر ظاهر می شود.
او به خاطر تمجید از دستاورد کاریش به دریافت جوایزی مفتخر شد که شامل جایزه یک عمر دستاورد بنیاد فیلم آمریکا و جایزه یک عمر فعالیت هنری جشنواره فیلم ونیز می شود.
با ما باشید؛ زندگینامه رابرت دنیرو اسطوره سینمای هالیوود
زندگینامه رابرت دنیرو
دوران کودکی رابرت دنیرو
رابرت دنیرو بازیگر، کارگردان و تهیه‌کننده آمریکایی در تاریخ ۱۷ آگوست ۱۹۴۳ (۲۵ مرداد ۱۳۲۲) در نیویورک به دنیا آمد.
مادرش شاعر و پدرش در عرصه هنری هیجان نمایی انتزاعی فعال بود. پدرش از تبار ایتالیایی-ایرلندی بوده و مادرش از نسل آلمانی، ایرلندی، انگلیسی، فرانسوی، هلندی. پدربزرگ و مادربزرگ وی از جمله مهاجران ایتالیایی به آمریکا بودند. پدر و مادر رابرت که با همدیگر در یک کلاس هنری آشنا شده بودند، زمانی که فرزندشان دو ساله بود از یکدیگر طلاق گرفتند.
رابرت توسط مادرش و در محله «ایتالیای کوچک» در منهتن نیویورک بزرگ شد. محل زندگی پدرش هم فاصله کمی با آنها داشت از این رو بود که رابرت اکثر اوقات خویش را نزد پدرش می گذراند.
او مانند توپ فوتبال مدتی را به سوی مادر و مدتی نزد پدر پرتاب میشد. همین افت محبت و تغییر دگرگونی در زندگی رابرت دنیرو کوچک سبب شد که او به بچه ای خجالتی و منزوی تبدیل شود. مدت ها گوشه ای از اتاق می نشست و با اسباب بازی شکسته ای خود را سرگرم می کرد.
بیشتر بخوانید: معرفی فیلم راننده تاکسی ( Taxi Driver )
رابرت دنیرو همچنین علاقه زیادی به فیلم و تئاتر داشت. وی زمانی که ۶ سال داشت به مدرسه رفت و همیشه از دوستان و همکلاسی هایش دوری میکرد. یکی از معلمین او متوجه حالات و روحیات او شد و برای این که رابرت اعتماد به نفس پیدا کند و وارد جمع دوستانش شود او را وادار کرد تا در تئاترهای نمایشی مدرسه به ایفای نقش بپردازد، همین مساله خجالت او را کاهش داد.
او در ۱۰ سالگی اولین نقشش را در تئاتری و در نقش شیر در تئاتر “جادوگر اونر” بازی نمود. در دوران نوجوانی به یک گروه خیابانی پیوست و در ۱۶ سالگی بازی در نمایش “خرس” اثر “چخوف” او را با دنیای بازیگری بیشتر آشنا نمود. پس از اینکه اولین چک دستمزدش را به عنوان بازیگری دریافت نمود تصمیم جدی خود را برای آینده اش گرفت و وارد عرصه تئاتر و سینما شد.
ورود رابرت دنیرو به عرصه بازیگری
رابرت دنیرو احساس می کرد برای بازیگری نیاز به آموزش دارد. لذا در هنرستان “استلا آدلر” و همچنین در کارگاه هنری آمریکایی آموزش بازیگری دید. به این ترتیب کار حرفه ای خود را در زمینه بازیگری به طور نامنظم در برادوی و چند تبلیغ تجاری برای تلویزیون شروع کرد.
اولین نقش رابرت دنیرو در یک فیلم سینمایی، به سال ۱۹۶۵ با بازی در فیلم “سه اتاق در منهتن” بود که به عنوان سیاهی لشگر و مشتری رستوران در یکی از سکانس ها ظاهر شد. در همان سال به او پیشنهاد بازی در یک نقش کوچک در فیلم “مهمانی عروسی” شد.
بیشتر بخوانید: معرفی فیلم مرد ایرلندی ( The Irishman )
آشنایی رابرت دنیرو با یکی از دستیاران “برایان دی پالما” برای او شانسی بود که توانست نقش اصلی در فیلم “تبریک” محصول ۱۹۶۸ را در دست بگیرد. اما فیلم هایی که او در آن ایفای نقش میکرد، فیلم های موفقی نبود و با شکست همراه بود. اما رابرت دنیرو ناامید نشد و به ایفای نقش های ارزان مشغول شد تا سرانجام توانست با بازی در فیلم “طبل را آهسته به صدا در بیاور” به شهرت نسبی برسد.
او با بازی در فیلم “کوچه کثیف” در سال ۱۹۷۳ جایزه بهترین بازیگر نقش مکمل را از آن خود نمود.
موفقیت بزرگ بعدی رابرت دنیرو هنگامی بود که “فرانسیس فورد کاپولا” او را برای نقش “دون کولئونه” جوان در فیلم “پدرخوانده ۲” به سال ۱۹۷۴ انتخاب نمود که او جایزه آکادمی اسکار را برای بهترین بازیگر نقش دوم دریافت کرد.
بیشتر بخوانید: معرفی فیلم پدرخوانده قسمت دوم ( the godfather part ii )
بعد از آن پیشنهاد بازی در فیلم راننده تاکسی به او شد و دنیرو برای نقش یک راننده تاکسی روزهای متمادی در تاکسی های نیویورک می نشست و رفتار رانندگان تاکسی را تماشا میکرد و پس از بازی در فیلم “راننده تاکسی” در سال ۱۹۷۶ جایزه بهترین بازیگر را به خود اختصاص داد. کار بعدی وی “نیویورک نیویورک” به سال ۱۹۷۷ بود. رابرت در سال ۱۹۷۶ در فیلم ۱۹۰۰ شرکت نمود. این فیلم به زبان ایتالیایی و محصول مشترک سه کشور فرانسه، ایتالیا و آلمان بود.
در سال ۱۹۷۸رابرت دنیرو با اجرای نقش “مایکل ورانسکی” در فیلم “شکارچی گوزن” یکی دیگر از بازی های عالی خود را ارائه داد. فیلم “گاو خشمگین” در سال ۱۹۸۰ نیز با استقبال مردم روبرو گردید و او در این فیلم مجبور شد که ۲۸کیلو به وزن خود بیفزاید. “کازینو” محصول ۱۹۹۵، “زوربای یونانی” نیز یکی از مهمترین آثار وی در کارنامه هنری اش است.
رابرت دنیرو در طول دوران بازیگری چهره های بسیار متفاوتی را ارائه نموده است که به رغم شباهت های ساختاری بسیاری از آنها نقش آفرینی دنیرو در آنها کاملاً متفاوت بوده است.
بازی دنیرو بسیار روان و ساده و در عین حال قوی است. دنیرو با حضور در چند فیلم کمدی در کنار هنرپیشگان صاحب سبک مانند ادی مورفی، نشان داد علاوه بر ایفای نقش جدی به ارائه نقش های کمدی هم تسلط دارد.
او در نقش آدمکش، مشت زن، کمدین، راننده تاکسی، گانگستر، مافیا، پلیس و… ظاهر شده که از او بازیگری قوی ساخته است. او در فیلم “ماموریت” به سال ۱۹۸۶ دو شخصیت کاملاً متفاوت را ارائه داد که کاملاً با هم در تضاد بودند ولی انتقال از یکی به دیگری چنان ظریف و بی نقص از سوی او انجام شد که تماشاگر به سختی متوجه این تغییر می شود.
در بازی او کمتر می توان جوشش احساسات را مشاهده کرد. او در بسیاری از فیلم هایش با حرکاتی ساده و معمولی بهترین شخصیت را نشان می دهد و تماشاگران را به آن شخصیت و نقش نزدیک می کند و تمامی روحیات خود را به تماشاگر نشان می دهد. این سادگی در ارائه نقش باعث شده که بسیاری از تماشاگران او را بهترین بازیگر عصر حاضر هالیوود بشناسند.
به تازگی نیز از سوی وزارت فرهنگ ایتالیا او به عنوان شهروند افتخاری ایتالیا معرفی شده است چرا که پدرش ایتالیایی تبار است.
ازدواج و فرزندان رابرت دنیرو
رابرت دنیرو در سال ۱۹۷۶ وقتی ۳۳ ساله بود با داین ابوت بازیگر ازدواج کرد. ثمره این زندگی یک پسر به نام رافائل شد. او بعدا از یک رابطه دیگر نیز صاحب یک فرزند دختر به نام درنا شد که مادر این فرزند هیچ وقت مشخص نشد.
او در سال ۱۹۹۶ در ازدواج دوم خود با توکی اسمیت بازیگر و مدل و از طریق رحم اجاره ای صاحب دو فرزند دو قلو به نام آرون و جولیانی شد، این زوج نیز دو سال بعد طلاق گرفتند.
دنیرو در سال ۱۹۹۷ با گریس هایتاور بازیگر و خواننده ازدواج کرد که اولین فرزند آنها در سال ۱۹۹۸ به نام الویت به دنیا آمد که مبتلا به بیماری اوتیسم است. این زوج نیز در سال ۱۹۹۹ به خاطر اختلافاتی تقاضای طلاق کردند اما این اتفاق نیفتاد.
آنها دوباره سال ۲۰۰۴ پیمان جدید ازدواج بستند و در سال ۲۰۱۱ از طریق رحم اجاره ای صاحب یک فرزند دختر به نام هلن شدند، این زوج در نهایت سال ۲۰۱۸ طلاق گرفتند.
برخی از فعالیت های هنری رابرت دنیرو
- سه اتاق در منهتن (۱۹۶۵)
- تبریکات (۱۹۶۸)
- آواز سام (۱۹۶۹)
- جشن عروسی (۱۹۶۹)
- مادر خونین (۱۹۷۰)
- سلام مامان! (۱۹۷۰)
- جنیفر در ذهن من (۱۹۷۱)
- زاده برای پیروزی (۱۹۷۱)
- دار و دستهای که نمی‌توانست شلیک کند (۱۹۷۱)
- طبل را آهسته بزن (۱۹۷۳)
- خیابان‌های پایین شهر (۱۹۷۳)
- پدرخوانده ۲ (۱۹۷۴)
- راننده تاکسی (۱۹۷۶)
- ۱۹۰۰ (۱۹۷۶)
- آخرین سرمایه‌دار بزرگ (۱۹۷۶)
- نیویورک، نیویورک (۱۹۷۷)
- شکارچی گوزن (۱۹۷۸)
- معاوضه (۱۹۷۹)
- گاو خشمگین (۱۹۸۰)
- اعترافات واقعی (۱۹۸۱)
- سلطان کمدی (۱۹۸۳)
- روزی روزگاری در آمریکا (۱۹۸۴)
- عاشق شدن (۱۹۸۴)
- برزیل (۱۹۸۵)
- مأموریت (۱۹۸۶)
- قلب فرشته (۱۹۸۷)
- تسخیرناپذیران (۱۹۸۷)
- گریز نیمه‌شب (۱۹۸۸)
- چاقوی ضامن دار (۱۹۸۹)
- ما فرشته نیستیم (۱۹۸۹)
- استنلی و ایریس (۱۹۹۰)
- رفقای خوب (۱۹۹۰)
- بیداری‌ها (۱۹۹۰)
- در مظان جرم (۱۹۹۱)
- آتش‌افروز (۱۹۹۱)
- تنگه وحشت (۱۹۹۱)
- معشوقه (۱۹۹۲)
- شب و شهر (۱۹۹۲)
- یک داستان برانکسی (۱۹۹۳)
- مد داگ و گلوری (۱۹۹۳)
- زندگی این پسر (۱۹۹۳)
- فرانکشتاین (۱۹۹۴)
- صد و یک شب (۱۹۹۵)
- کازینو (۱۹۹۵)
- مخمصه (۱۹۹۵)
- هوادار (۱۹۹۶)
- تونی اسکات (tony Scot) (۱۹۹۶)
- خفتگان (۱۹۹۶)
- اتاق ماروین (۱۹۹۶)
- شهرک پلیس (۱۹۹۷)
- جکی براون (۱۹۹۷)
- سگ را بجنبان (۱۹۹۷)
- آرزوهای بزرگ (۱۹۹۸)
- رونین (۱۹۹۸)
- تحلیل این (۱۹۹۹)
- بی‌عیب (۱۹۹۹)
- ماجراهای راکی و بولوینکل (۲۰۰۰)
- مردان افتخار (۲۰۰۰)
- ملاقات با والدین (۲۰۰۰)
- ۱۵ دقیقه (۲۰۰۱)
- امتیاز (۲۰۰۱)
- زمان نمایش (۲۰۰۲)
- شهر ساحلی (۲۰۰۲)
- تحلیل آن (۲۰۰۲)
- موهبت الهی (۲۰۰۴)
- داستان کوسه (۲۰۰۴)
- ملاقات با فاکرها (۲۰۰۴)
- پل سن لوئیس ری (۲۰۰۴)
- قایم موشک (۲۰۰۵)
- آرتور و نامرئی (۲۰۰۶)
- چوپان خوب (۲۰۰۶)
- گرد وب (۲۰۰۷)
- چه اتفاقی افتاده‌است؟ (۲۰۰۸)
- قتل عادلانه (۲۰۰۸)
- حال همه خوب است (۲۰۰۹)
- ماشته (۲۰۱۰)
- استون (۲۰۱۰)
- فاکرهای کوچک (۲۰۱۰)
- راهنمای عشق ۳ (۲۰۱۱)
- آدمکش ویژه (۲۰۱۱)
- نامحدود (۲۰۱۱)
- شب سال نو (۲۰۱۱)
- فلین بودن (۲۰۱۲)
- چراغ‌های قرمز (۲۰۱۲)
- کارمزدها (۲۰۱۲)
- دفترچه امیدبخش (۲۰۱۲)
- عروسی بزرگ (۲۰۱۳)
- فصل کشتن (۲۰۱۳)
- آخرین وگاس (۲۰۱۳)
- حقه‌بازی آمریکایی (۲۰۱۳)
- مسابقه کینه (۲۰۱۳)
- مردی با کیف (۲۰۱۴)
- کارآموز (۲۰۱۵)
- سرقت (۲۰۱۵)
- جوی (۲۰۱۵)
- دستهای سنگی (۲۰۱۶)
- بابابزرگ کثیف (۲۰۱۶)
- کمدین (۲۰۱۶)
جوایز و افتخارات رابرت دنیرو
- در سال ۱۹۷۴ – برنده جایزه اسکار بهترین نقش مکمل مرد برای فیلم پدرخوانده قسمت دوم
- در سال ۱۹۷۶ – نامزد جایزه اسکار بهترین بازیگر مرد برای فیلم Taxi Driver
- در سال ۱۹۷۸ – نامزد جایزه اسکار بهترین بازیگر مرد برای فیلم The Deer Hunter
- در سال ۱۹۸۰ – برنده جایزه اسکار و برنده جایزه گلدن گلوب بهترین بازیگر مرد برای فیلم گاو خشمگین
- در سال ۱۹۹۰ – نامزد جایزه اسکار بهترین بازیگر مرد برای فیلم Awakenings
- در سال ۱۹۹۱ – نامزد جایزه اسکار بهترین بازیگر مرد برای فیلم Cape Fear
- در سال ۲۰۱۳ – نامزد جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل مرد برای فیلم Silver Linings Playbook
- در سال ۲۰۲۰ – نامزد جایزه اسکار بهترین فیلم برای مرد ایرلندی
- در سال ۱۹۹۳ – شیر طلایی برای یک عمر فعالیت حرفه‌ای (Career Golden Lion) در جشنواره فیلم ونیز
- در سال ۱۹۹۷ – جایزه افتخاری (Honorable Prize) جشنواره بین‌المللی فیلم مسکو
- در سال ۲۰۰۱ – جایزه یک عمر فعالیت هنری در Gotham Award
- در سال ۲۰۰۳ – جایزه یک عمر فعالیت هنری و تقدیر در AFI
- در سال ۲۰۱۱ – جایزه Cecil B. DeMille در مراسم گلدن گلوب
- در سال ۲۰۱۳ – جایزه Kirk Douglad در فستیوال بین‌المللی فیلم سنتاباربارا
- در سال ۲۰۱۶ – نشان افتخار آزادی رئیس‌جمهوری
- در سال ۲۰۲۰ – جایزه یک عمر فعالیت هنری در Screen Actors Guild
مطالب جالب در مورد رابرت دنیرو
- مجله پرمیر در سال ۲۰۰۲ دنیرو را هفتاد و هشتمین فرد قدرتمند جهان نامید.
- او همواره مریل استریپ را بازیگر زن محبوب خود برای ایفای نقش مقابلش نامیده است.
- بر اساس اعلام مجله وانیتی فیر او اولین کسی است که شیوه بازیگری متد اکتینگ را در یک فیلم کارتونی به کار گرفت، این فیلم ماجراهای راکی و بولوینکل نام داشت.
- او در سال ۲۰۱۱ رئیس هیئت داوران جشنواره فیلم کن بود.
- دنیرو برای ایفای نقش بیل قصاب در فیلم دار و دسته نیویورکی انتخاب شده بود ولی پس از اطلاع از اینکه باید برای فیلمبرداری ۶ ماه به اروپا برود از کار کنار کشید و نقش به دانیل دی-لوئیس رسید.
- در سال ۲۰۱۶ باراک اوباما به رابرت دنیرو نشان افتخار آزادی رئیس‌جمهوری اهدا کرد.
مجله اینترنتی تحلیلک
