درس بیست و دوم دروس هیئت – خط اعتدال و زوال: این دو خط اعتدال و زوال را در تحصیل بسیاری از اعمال ریاضی و نجومی اهمیّت بسزا است. لذا آن دو را در سطوح رخامات…

درس بیست و یکم دروس هیئت – دایره نصف النهار: هرگاه بخواهیم هر یک از مدارات یومی، یا لیلی را به دو نیم کنیم که چون کوکب به نقطه منتصف رسیده است قوس النهار یا قوس الیل به دو نصف منقسم گردد به دائره نصف النهار احتیاج افتد.

درس بیستم دروس هیئت – خط استوا: دائره عظیمه ای که بر کره ارض در سطح معدل النهار حادث شود -یعنی از آن مایل نبود- آن را خط استواء گویند.

درس نوزدهم دروس هیئت – افق ترسی: هرگاه شخصی بر نقطه ای در سطح ارض، بصرش را مرکز قرار دهد و شعاع متوهم خارج از بصر مماس به سطح کره ارض و منتهی به فلک اعظم گردد، سپس همین سان بر گرد زمین یکدوره را تمام کند که فاصل میان ظاهر و خفی از زمین و آسمان یعنی به حقیقت فاصل بین مایُری و مالایُری گردد، افق ترسی مرتسم می شود.

درس هجدهم دروس هیئت – افق حسی: دانسته شد که دائر صغار موازی افق حقیقی را مقنطرات گویند؛ آن مقنطراتی که فوق الافق باشند آنها را مقنطرات ارتفاع، و آنچه را تحت الافق باشند مقنطرات انحطاط گویند.

درس هفدهم دروس هیئت – افق حقیقی: هر نقطه که بر روی زمین فرض کنند، و خطی مستقیم از مرکز زمین به آن نقطه کشند و در هر دو جهت اخراج کنند تا سطح اعلای فلک البروج، آنطرف که بنقطه نزدیکتر بود آنرا سمت الرأس آن نقطه خوانند و دیگر طرفرا سمت رجل یا مقابل سمت الرأس…

درس شانزدهم دروس هیئت – دایره افق: هر شخص، در هر نقطه بسیط ارض بوده باشد، اگر خطی از مرکز عالم بر استقامت قامتش از دو جانب سمت رأس و سمت قدم او گذرد و به فلک أعلی منتهی شود، به دو نقطه متقاطر منتهی میشود که این خط یاد شده را محور دائره عظیمه ای فرض کنیم که دو نقطه سمت الرأس و سمت القدم در قطب گردند، آن عظیمه دائره افق حقیقی خواهد بود.

درس پانزدهم دروس هیئت – ارقام بروج و کواکب: بروج اثنی عشر را در کتب فن به حساب جمل نویسند که از صفر شروع می شود و به یا ختم می گردد…

درس چهاردهم دروس هیئت – تقسیم کره به بروج: منطقه البروج از چهار نقطه اعتدالین و انقلابین، و از نقاط متوهم میان هر یک از نقطه اعتدال و انقلاب، به دوازده قسم متساوی قسمت می شود و هر قسمت را برج نامند