اختلال ارتباط اجتماعی کودکان نوعی اختلال عصبی رشدی است. کودکان مبتلا به آن در درک و پیگیری قواعد اجتماعی مربوط به ارتباط کلامی و غیرکلامی در موقعیت های روزمره عملکرد ضعیفی دارند، این کودکان مهارت کافی برای تغییر زبان بر اساس نیازهای شنونده یا موقعیت را نداشته و در پیگیری قواعد مکالمه و داستان گویی نیز دچار مشکل هستند.
اختلال زبان نوعی اختلال ارتباطی است و به معنای درک ناقص یا استفاده ناقص از سیستم های نمادین گفتاری، نوشتاری و سایر سیستم هاست. کودکان مبتلا به این اختلال ناتوانی زیادی در یادگیری و کاربرد زبان دارند.
سندرم داون یکی از رایج ترین و قابل تشخیص ترین اختلالات ژنتیکی است. افراد مبتلا به آن یک دسته ژن یا یک کروموزوم اضافه دارند. کودکان مبتلا به آن علائم ظاهری و روانی را با میزان شدت متفاوت تجربه می کنند.
اختلال انفجاری متناوب نوعی اختلال روانشناختی است که می تواند در تمام گروه های سنی به جز کودکان زیر ۶ سال تشخیص داده شود. افراد و کودکان مبتلا به این اختلال دوره هایی از پرخاشگری را به طور متناوب بدون اینکه دلیل قانع کننده ای برای آن وجود داشته باشد، تجربه می کنند.
اختلال هماهنگی رشدی نوعی اختلال حرکتی در کودکان است. کودکان مبتلا به این اختلال اغلب در انجام وظایف روزمره زندگی خود مثل غذا خوردن، لباس پوشیدن، حفظ تعادل، مسواک زدن و …مشکل دارند. بروز این اختلال در کودکان برای آن ها عوارض جبران ناپذیری را به همراه دارد از همین رو آگاهی از علل و نشانه‌های این اختلال برای خانواده ها را برای پذیرش بیماری، رفتار صحیح با کودک و درمان به موقع از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است.
اختلال حرکات قالبی یا کلیشه ای نوعی اختلال حرکتی در کودکان است که نشانه اصلی آن حرکات برانگیخته تکراری و بی هدف مانند تکان دادن بدن، کوبیدن سر به دیوار و ضربه زدن به خود است. این حرکات می توانند به صورت خفیف تا خیلی شدید در کودک بروز پیدا کنند که در نهایت منجر به صدمات جسمانی می شوند.
اختلال حرکتی با ناتوانی در انجام عملکردهای روزانه و انجام مهارت های حرکتی و انجام برخی اعمال غیر ارادی مشخص می شود. اختلالات حرکتی شامل اختلال حرکت قالبی، تیک و اختلال هماهنگی مربوط به رشد است. در اختلال هماهنگی مربوط به رشد فرد دست خط بد دارد، مدام وسایل را به زمین می اندازد به اصطلاح کودک بی دست و پایی است.
اختلال بیش فعالی یا نقص توجه در کودکی آغاز شده و نشانه های اصلی آن تحرک زیاد و کم توجهی است. درمانگران برای درمان این اختلال با توجه به شدت بیماری و زمان مراجعه از روش های مختلفی مثل دارو درمانی و روان درمانی استفاده می کنند.
پرخاشگری، لجبازی، نافرمانی از والدین و… رفتارهایی هستند که اغلب کودکان در سنین پایین از خود بروز می دهند. اما اگر این رفتارها بیش از ۶ ماه و به طور مداوم توسط کودک انجام شوند ممکن است خبر از بروز اختلال نافرمانی مقابله ای در کودک بدهند. مراجعه به یک روانشناس کودک در این زمان بهترین کاری است که والدین می توانند انجام دهند.
اختلال نافرمانی مقابله ای نوعی اختلال رفتاری است که بیشتر در کودکان مشاهده می شود و می تواند مشکلات بسیاری را در زندگی اجتماعی کودک ایجاد کند. عوامل محیطی نقش پررنگ تری نسبت به عوامل ژنتیکی در بروز این اختلال دارند و از علائم شایع آن می توان به بدقلقی، کج خلقی، نافرمانی از بزرگترها، لجبازی و… اشاره کرد.
