علی حاتمی کارگردان، فیلم‌نامه‌نویس و تهیه‌کننده سینما در ۲۳ مرداد ۱۳۲۳ در تهران جایی شبیه به همان جایی که رضا خوشنویس در هزاردستان به مفتش آدرس می‌دهد؛ خیابان شاهپور، خیابان مختاری، کوچهٔ اردیبهشت متولد شد.
ورود به دنیای هنر علی حاتمی
شوق نمایشنامه‌نویسی او را به تماشاخانه‌های لاله‌زار سوق داد و در آن جا مسحور بازی جعفر توکل شد و آروز می‌کرد روزی برسد که توکل در نمایشی به کارگردانی خود او بازی کند.
زمانی که وی در کلاس نهم تحصیل می‌کرد برای آموختن اصول اولیه نمایشنامه‌نویسی به هنرستان هنرپیشگی تهران می‌‌رفت؛ پس از آن به هنرستان آزاد هنرهای دراماتیک رفت.
حاتمی نخستین نمایشنامه‌اش را با عنوان دیب (دیو) نوشت و با حضور کودکان در تالار نمایش هنرهای دراماتیک به مدت ۳ شب اجرا کرد. همچنین اولین اثر سینمایی حاتمی در سال ۱۳۴۸ با عنوان “حسن کچل“ ساخته شد و آخرین فیلم نیمه‌تمامش با نام “جهان پهلوان تختی“ که یکی از بزرگ‌ترین پروژه‌های سینمایی او بعد از مجموعه هزاردستان بود، به علت مرگ ناشی از بیماری سرطان نافرجام ماند.
پس از موفقیت حسن کچل، حاتمی از تئاتر فاصله گرفت و توانایی‌ها و تمرکز خود را معطوف به سینما کرد. او بلافاصله بعد از حسن کچل فیلم طوقی (۱۳۴۹) را ساخت. فیلم بعدی حاتمی با نام بابا شمل، بازگشتی به سینمای ریتمیک مورد علاقه حاتمی و درباره لوطی و لوطی‌گری بود.
حاتمی در سال ۱۳۵۱ فیلم‌ساز پرکاری بود و سه فیلم در کارنامه خود ثبت کرد، فیلم‌های “قلندر“، “ستارخان“ و “خواستگار“.
حاتمی سپس به تلویزیون رفت و دو سریال داستان‌های مولوی (۱۳۵۲) و سلطان صاحبقران (۱۳۵۴) را ساخت.
در سال ۱۳۵۶ با پنج سال فاصله، حاتمی فیلم “سوته دلان“ را ساخت. بسیاری از منتقدان سوته دلان را مهم‌ترین و کامل‌ترین فیلم حاتمی در قبل از انقلاب می‌دانند. در این فیلم هماهنگی کاملی بین فرم و محتوا وجود دارد.
پس از اتمام سوته دلان حاتمی مشغول نوشتن فیلمنامه سریال هزاردستان شد که ابتدا «جاده ابریشم» نام داشت.
حاتمی برای نوشتن متن این سریال عازم فرانسه شد و موهای خود را از ته تراشید تا رویش نشود به خیابان برود و فقط مشغول نوشتن فیلمنامه باشد. وی بارها این متن را بازنویسی کرد و حتی گفته می‌شود تعداد بازنویسی‌های این متن به بیش از ۱۰ بار رسیده است. ساخت این سریال در سال ۱۳۵۸ کلید خورد و هشت سال طول کشید تا سرانجام هزاردستان به آنتن تلویزیون برسد.
علی حاتمی برای تولید این سریال دست به ساخت تهران قدیم زد و حاصل کار او به عنوان یک شهرک سینمایی برای تلویزیون و سینمای ایران به نام شهرک غزالی باقی ماند.
حاجی واشینگتن (۱۳۶۱)، نخستین فیلم حاتمی بعد از انقلاب اسلامی بود.
حاجی واشینگتن، ماجرای اولین سفیر ایران در آمریکا را روایت می‌کند. این فیلم در سال ۱۳۶۱ فقط اجازه نمایش در جشنواره فجر را پیدا کرد و بعد از آن توقیف بود و در زمان حیات علی حاتمی اجازه نمایش پیدا نکرد. سرانجام در خرداد ۱۳۷۷ به نمایش عمومی درآمد و چندین بار از تلویزیون پخش شد.
در سال ۱۳۶۲ حاتمی، کمال الملک، فیلمی بر مبنای زندگی نقاش بزرگ ایرانی و رابطه اش با شاه و دربار قاجار را ساخت. حاتمی سعی کرده در این فیلم، هم بعد تاریخی و هم بعد بیوگرافیک فیلم را حفظ کند و با تکیه بر رابطه حکومت با یک هنرمند به ضعف‌ها و چالش‌های فرهنگی و هنری در آن زمان بپردازد.
پس از ساخت جعفر خان از فرنگ برگشته بر اساس نمایشنامه‌ای به همین نام از حسن مقدم، حاتمی در سال ۱۳۶۸ فیلم مادر را ساخت. فیلم بعدی حاتمی، دلشدگان بود که در سال ۱۳۷۰ ساخت.
علی حاتمی در آذرماه ۱۳۷۵ در اثر سرطان درگذشت. پیکر وی در قطعه هنرمندان بهشت زهرا به خاک سپرده شد. بر روی سنگ مزار وی یکی از ماندگارترین دیالوگ‌های فیلم “حاجی واشنگتن” نقش بسته: “آیین چراغ خاموشی نیست“.
مجله اینترنتی تحلیلک
