زندگینامه فریدا کالو (Frida Kahlo)

ماگدالنا کارمن فریدا کالو ی کالدرون د ریورا‏ (زادهٔ ۶ ژوئیه ۱۹۰۷ در کویوآکان، مکزیکوسیتی – درگذشتهٔ ۱۳ ژوئیه ۱۹۵۴ در کویوآکان، مکزیکوسیتی) نقاش مکزیکی و یکی از زنان نامدار تاریخ هنر معاصر است. او به‌ ویژه به‌ خاطر خودنگاره‌های هنرمندانه‌اش مشهور است. فریدا کالو به خاطر خودنگاره ها، درد و اشتیاق و رنگ های جسورانه و پر جنب و جوش به یادگار مانده است. او در مکزیک به دلیل توجه به فرهنگ مکزیکی و بومی و توسط فمینیست ها به دلیل به تصویر کشیدن تجربیات و شکل زنان مورد تجلیل قرار می گیرد.

زندگینامه فریدا کالو

فریدا کالو که بود؟

فریدا کالو (Frida Kahlo) که در کودکی از بیماری فلج اطفال رنج می برد، در نوجوانی در تصادف با اتوبوس تقریباً جان باخت. او از ناحیه ستون فقرات، استخوان ترقوه و دنده ها دچار شکستگی های متعدد، لگن شکسته، پای شکسته و در رفتگی شانه شد. او هنگام نقاهت بدنی شروع به تمرکز شدید بر روی نقاشی کرد. در طول زندگی، او ۳۰ عمل انجام داد. تجربه زندگی یک موضوع رایج در تقریباً ۲۰۰ نقاشی، طرح و نقاشی از خود کالو است. درد جسمی و روحی او به شدت روی بوم نقاشی شده، همچنین روابط آشفته او با همسرش، هنرمند همکارش دیه گو ریورا، که با او دو بار ازدواج کرد. از ۱۴۳ نقاشی او، ۵۵ عکس خودنگاره است.

“من پرتره های خودم را می کشم چون اغلب تنها هستم، زیرا من شخصی هستم که بیشتر می شناسم. “

فریدا کالو

اولین خودنگاره کالو خودنگاره با لباس مخملی در سال ۱۹۲۶ بود. این نقاشی به سبک نقاشان پرتره مکزیکی قرن نوزدهم نقاشی شده بود که خود تحت تأثیر استادان رنسانس اروپایی بودند. او همچنین گاهی اوقات از نقاشان مکزیکی در زمینه استفاده از پرده های پشت بند استفاده می کرد. خودنگاره پرواز زمان (۱۹۲۹)، پرتره زن سفید پوش (۱۹۳۰) و خودنگاره اختصاصی لئون تروتسکی (۱۹۳۷) همه دارای این پیشینه هستند.

بیشتر بخوانید: سالوادور دالی هنرمند برجسته سبک سورئال

فریدا کالو در پرتره شخصی خود، “زمان پرواز می کند”، از سبک عامیانه و رنگ های زنده استفاده می کند. او لباس دهقانی می پوشد و رنگ های قرمز، سفید و سبز در نقاشی رنگ پرچم مکزیک است.

در طول زندگی خود، پرتره شخصی موضوعی است که فریدا کالو همیشه به آن باز می گردد، زیرا هنرمندان همیشه به موضوعات مورد علاقه خود باز می گردند – ونسان ون گوگ آفتابگردان هایش، رامبراند خودنگاره هایش و کلود مونه نیلوفرهای آبی اش.

فریدا و دیه‌گو: عشق و درد

فریدا کالو و دیه‌گو ریورا با یک دیگر رابطه ای آشفته داشتند که در هر دو طرف با روابط متعدد مشخص شد. در پرتره شخصی با موهای پریشان (۱۹۴۰)، فریدا با کت و شلوار مردانه به تصویر کشیده شده است و یک قیچی در دست دارد و موهای ریزش دور صندلی ریخته است. این نشان دهنده زمان هایی است که او موهای ریورا را در زمان رابطه شان کوتاه دوست داشت.

نقاشی خاطره، قلب ۱۹۳۷، درد فریدا را از رابطه شوهرش با خواهر کوچکترش کریستینا نشان می دهد. یک قلب شکسته بزرگ در پای او نشان دهنده شدت ناراحتی فریدا است. فریدا کالو و دیه‌گو ریورا در سال ۱۹۳۹ طلاق گرفتند، اما یک سال بعد دوباره به هم پیوستند و دوباره ازدواج کردند.

The Two Frida (1939) دو بار کالو را به تصویر می کشد، اندکی پس از طلاق. یکی از فریداها از منطقه Tehuana مکزیک لباس می پوشد، نماینده فریدا که دیه‌گو دوست داشت و در طرف دیگر فریدا همانند زنی است که دیه‌گو به او خیانت کرد و لباس اروپایی می پوشد. بعداً، او با لباس Tehuana در خودنگاره ای باز می گردد.

بیشتر بخوانید: تامارا د لمپیکا هنرمند برجسته آرت دکو

در خانه فریدا و دیه‌گو لوازم قدیمی و گران بها از دوره پیش از کلمبیا به وفور دیده می شد. (دیه‌گو مجسمه ها و بت ها و فریدا جواهرات را جمع آوری می کرد) در نقاشی های فریدا کالو نیز این موضوع رایج بود. او جواهرات مربوط به این دوره را در خودنگاره-پرواز زمان (۱۹۲۶)، پرتره خود با میمون (۱۹۳۸) و پرتره خود با بافته (۱۹۴۱)، و سایر موارد بر تن داشت. همچنین در ساکن مکزیکوسیتی (۱۹۳۸)، دختر با ماسک مرگ (۱۹۳۸) و خودنگاره با میمون های کوچک (۱۹۴۵) یافت می شود.

“نقاشی های من پیام درد را به همراه دارد. “

فریدا کالو

سورئالیسم یا رئالیسم؟

فریدا کالو در “نمایشگاه بین المللی سورئالیسم” در سال ۱۹۴۰ در Galeria de Arte، مکزیکو شرکت کرد. در آنجا، او دو نقاشی بزرگ خود را به نمایش گذاشت: دو فریداس و میز زخمی (۱۹۴۰). آندره برتون، نویسنده سورئالیست، کالو را سورئالیستی می دانست، برچسبی که کالو رد کرد و گفت که او فقط واقعیت خود را ترسیم کرده است.

با این حال، در سال ۱۹۴۵، هنگامی که دون خوزه دومینگو لاوین از فریدا کالو خواست تا کتاب موسی و توحید اثر زیگموند فروید – که آثار روانکاوی او براساس سورئالیسم است – را بخواند و درک و تفسیر وی را از این کتاب ترسیم کند؛ فریدا کالو موسی را نقاشی کرد و این نقاشی در نمایشگاه سالانه هنری در Palacio de Bellas Artes به عنوان جایزه دوم شناخته شد.

فریدا کالو (Frida Kahlo) در طول زندگی خود نقاشی های زیادی به فروش نرسانده است، هرچند که گاهی اوقات به سفارش مشتری پرتره می کشید. او در طول زندگی خود تنها یک نمایشگاه انفرادی در مکزیک داشت، در سال ۱۹۵۳، درست یک سال قبل از مرگش در ۴۷ سالگی.

امروزه آثار او با قیمت های بسیار بالایی به فروش می رسد. در مه ۲۰۰۶، خودنگاره فریدا کالو، Roots، در حراجی ساتبیز در نیویورک به مبلغ ۵.۶۲ میلیون دلار فروخته شد و رکورد گران ترین اثر آمریکای لاتین را که تا به حال در حراج خریداری شده بود، ثبت کرد و همچنین فریدا کالو را به یکی از بالاترین آثار فروش زنان در هنر رساند.

بیشتر بخوانید: گوستاو کلیمت هنرمند سبک سمبولیسم

فریدا کالو که به دلیل گرایش های مارکسیستی اش مشهور است، به همراه چه‌گوارا رهبر انقلابی مارکسیسم و ​​گروه کوچکی از چهره های معاصر، به نماد ضد فرهنگی قرن بیستم تبدیل شده و میراثی در تاریخ هنر ایجاد کرده است که همچنان به تخیل و ذهن الهام می بخشد.

فریدا کالو که در سال ۱۹۰۷ متولد شد و در ۴۷ سالگی درگذشت، حتی در عمر کوتاه خود که به مراتب فراتر از مرزهای مکزیک بود، به شهرت رسید، اگرچه هیچ چیز مانند وضعیت فرقه ای که در نهایت او را به مادر خودنگاره تبدیل می کند، تصویر پاک نشدنی او در همه جا قابل تشخیص است.

میراث

در موزه فریدا کالو در مکزیکوسیتی، وسایل شخصی او در سراسر خانه به نمایش گذاشته شده است، گویی هنوز در آنجا زندگی می کند. کالو در این ساختمان متولد شد و بزرگ شد که دیوارهای کبالت آن جای خود را به نام مستعار خانه آبی داد. او چند سالی در آنجا با شوهرش زندگی کرد و در همانجا درگذشت. این تاسیسات محبوب ترین موزه در محله کویوآکان و یکی از پربازدیدترین ها در مکزیکوسیتی است.

امیدواریم از مطالعه این مقاله لذت برده باشید و در مقاله های بعدی با هنرمندان معروف و مشهور دیگر در سبک های متفاوت و مختلف با شما همراه خواهیم بود.

مجله اینترنتی تحلیلک